Στο δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” (που τόσο μας κατατρομοκρατούν συνέχεια) θα μπορούσα να απαντήσω και μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα μπορούσα (κι εγώ όπως τόσοι άλλοι, εννοείται και ειδικότεροι), να έγραφα και σελίδες επί σελίδων, για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα.
Αλλά πριν κι από αυτό, πρέπει να αναδεικνύεται συνεχώς το μέγεθος της πολιτικής απάτης που μας περιβάλει! Εάν λοιπόν, κάποιοι εξακολουθούν ακόμα να μην το έχουν καταλάβει, σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης – ακόμα και της Λατινικής Αμερικής ή και της Αφρικής, σε διάφορους τομείς! Και γι’ αυτό ευθύνονται κυρίως ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ πολιτικοί ( κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι…) ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ κυβερνώντες και οι υπουργοί τους! Κι όχι εγώ ή εσείς! Τόσο απλά!
Θυμηθείτε και κάποια άλλα δείγματα γραφής τους, που τα έχουν δώσει από καιρό, για όσους ειδικά τα έβλεπαν (π.χ. εδώ www.iliaoikonomia.gr/news_details.php?id=7996 κι εδώ www.iliaoikonomia.gr/news_details.php?id=4764 ).
Που συνεχίζουν να καλύπτουν τους φοροφυγάδες και να κρύβουν (ή και να …χάνουν) με λύσσα τις λίστες τους!!! Για τους κυβερνώντες μας θυμηθείτε κι αυτά εδώ (www.iliaoikonomia.gr/news_details.php?id=12458 κι εδώ www.iliaoikonomia.gr/news_details.php?id=6987 ).
Κι έπειτα, μνημόνια και ευρώ, ΜΑΖΙ και τα δυο, δε γίνεται! Δε γίνεται και δεν οδηγεί πουθενά, πέραν της πλήρους εξαθλίωσης μας και του ξεπουλήματος της χώρας! Επίσης, τόσο απλά!
Κι ακόμα θυμηθείτε τα γραμμένα εδώ κι έναν – ενάμιση χρόνο (www.iliaoikonomia.gr/news_details.php?id=4272 κι εδώ www.iliaoikonomia.gr/news_details.php?id=2267 κι εδώ www.iliaoikonomia.gr/news_details.php?id=1088 κι εδώ www.iliaoikonomia.gr/news_details.php?id=1898 ).
Η τρομοκρατία είναι συνεχής, για σενάρια, που ούτε ξέρει κανείς αν είναι εφαρμόσιμα καθώς δεν υπάρχει νομική βάση, όπως η έξοδος από το ευρώ ή την Ευρώπη (αφού όλοι παραδέχονται πως δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα μονομερώς από τους Ευρωπαίους ή ακόμα κι από μας τους ίδιους πιθανότατα, αν το θέλαμε, ούτε αυτό ουσιαστικά προβλέπεται νομικά…), ή η επιστροφή στη δραχμή – που έχουμε ξαναπεί, έτσι κι αλλιώς μάλλον εκεί πάμε, είτε με μνημόνιο είτε και χωρίς πλέον – και κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα, αν τελικά κάτι τέτοιο είναι απαραίτητα κακό για την Ελλάδα! Κι αυτό που βασικά μένει, είναι ο συνεχής πανικός και η αποδόμηση της κοινωνικής συνοχής. Με πόλεμο, όχι μόνο οικονομικό, αλλά κοινωνικό, πνευματικό, πιθανόν και φυλετικό, με άλλες προωθούμενες περίεργες αλλαγές, “πρωτοποριακές” , που χτυπάνε τις ψυχές των ανθρώπων αλλά και τις πατροπαράδοτες παραδόσεις, και άλλα τέτοια!!!
Ερωτήματα και (κάποιες) απαντήσεις
Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα; Κι ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης;
Ποιος είπε ότι το ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το …καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά
να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας;
Ποιός είπε ότι η ίδια η ηγεμονεύουσα Γερμανία θέλει για πάντα το ευρώ ή αν όταν κρίνει σκόπιμο, δεν θα φύγει, με τον τρόπο της, εκείνη πρώτη;
Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε κάποιους συγκεκριμένους σκοπούς η είσοδός μας στο ευρώ;
Το να έχεις το δικό σου νόμισμα συγκεντρώνει αρκετά πλεονεκτήματα που είχαν υποτιμηθεί κατά τα χρόνια της μεγάλης ανάπτυξης της Ευρωζώνης.
Πρώτα απ’ όλα, οι οικονομολόγοι συμφωνούν πως ο ευκολότερος μηχανισμός για να αποκτήσει μια χώρα διεθνή ανταγωνιστικότητα είναι η υποτίμηση του νομίσματός της. Με έξοδο από την Ευρωζώνη, αυτοκίνητα και … i-phones θα ακριβύνουν, αλλά τα τρόφιμα θα μπορούσαν και να φθηνύνουν. Για την ακρίβεια, η εισαγωγή του ευρώ έφερε τέτοιες στρεβλώσεις στις σχετικές τιμές που οι οικονομολόγοι ακόμη και σήμερα, δέκα και πλέον χρόνια μετά, δυσκολεύονται να κατανοήσουν! Και η εισαγωγή μιας νέας δραχμής, μπορεί εν μέρει να βοηθήσει στη διόρθωση αυτών των στρεβλώσεων. Ανεξάρτητα από αυτό, πάντως, τα οφέλη από το να έχεις δικό σου νόμισμα ως έναν τρόπο προσαρμογής στους διεθνείς κραδασμούς και τον διεθνή ανταγωνισμό είναι πολύ γνωστά, και καθόλου ευκαταφρόνητα ποσοτικά
Όπως συμφωνούν πολλοί οικονομολόγοι “Οι τραπεζικές καταθέσεις θα προσαρμοστούν αυτόματα στο νέο νόμισμα, όπως θα γίνει και με όλα τα εγχώρια χρέη. Αναπόφευκτα, οι καθαροί πιστωτές θα χάσουν κάτι και οι καθαροί οφειλέτες θα κερδίσουν κάτι (βραχυπρόθεσμα) αλλά ακόμη και οι καθαροί πιστωτές ίσως αποκομίσουν κέρδη μακροπρόθεσμα καθώς η οικονομία θα αναπτυχθεί ταχύτερα παρά αν παρέμενε η χώρα στην Ευρωζώνη. Η μετάβαση θα είναι δύσκολη και οδυνηρή αλλά, αν γίνουν σωστοί χειρισμοί, η οδύνη θα είναι βραχυπρόθεσμη.
Με το δικό τους νόμισμα η Τράπεζα της Ελλάδος και η κυβέρνηση θα μπορέσουν να χορηγήσουν την απόλυτα αναγκαία ρευστότητα σε μια εγχώρια αγορά που αυτή τη στιγμή ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ εξ αιτίας της σοβαρότατης έλλειψης πιστώσεων και ρευστότητας. Η αυξημένη ρευστότητα μαζί με τα ευεργετικά αποτελέσματα της υποτίμησης μέσω της υποκατάστασης των εισαγωγών, της μείωσης των εισαγωγών και της αύξησης των εξαγωγών θα ξαναζωντανέψουν την οικονομία και θα αυξήσουν την απασχόληση. Βέβαια, η κυβέρνηση θα πρέπει να πραγματευτεί μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην αυξημένη ρευστότητα και τη συγκράτηση του πληθωρισμού σε λογικά επίπεδα”.
Και το πιο βασικό είναι ΠΟΙΑ κυβέρνηση θα τα κάνει αυτά!!! Οι ίδιοι …σωτήρες μας; Καλά, ξεχάστε το κι αφήστε το αυτό! Αμ, το θέμα είναι, όταν γίνει, ότι πρέπει να γίνει, αυτό να μην το κάνουν πάλι οι …νεκροθάφτες μας!
Μερικά δεδομένα ακόμα (ευρέως αποδεκτά άλλωστε, όπως και διατυπωμένα από οικονομολόγους κι έχοντες, γενικότερα, καλύτερες σχετικές γνώσεις), συνοπτικά:
1. Το ευρώ από τη φύση του και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.
Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.
Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο “χρυσό κανόνα” και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό. Ένα νόμισμα που κυκλοφορεί ως αξία αντιστοιχούσα σε χρυσό, σημαίνει ότι, αν το πας στην τράπεζα της Ελλάδας και ζητήσεις την αξία του νομίσματος σε πραγματικό χρυσό, τότε θα πάρεις τον αντίστοιχο χρυσό.
Επομένως, θα πρέπει το ύψος των κυκλοφορούντων νομισμάτων, το σύνολο του χρήματος που κυκλοφορεί σε μια χώρα, να αντιστοιχεί σε αποθεματικά χρυσού. Αυτό είναι ο λεγόμενος “χρυσός κανόνας”.
Δηλαδή το ευρώ είναι …αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.
2. Περαιτέρω, το ευρώ είναι νόμισμα που παράγει από την στιγμή της παραγωγής του, χρέος! Πώς γίνεται αυτό;
Το ευρώ “κόβεται” από την ΕΚΤ.
Αλλά η ΕΚΤ (από τις ιδρυτικές συμβάσεις της ΟΝΕ) δεν μπορεί να είναι απευθείας δανειστής κρατών.
Η ΕΚΤ υποχρεούται να δανείζει με το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο (αυτή τη στιγμή 0,75%) τις εμπορικές τράπεζες κάθε κράτους.
Στη συνέχεια, οι τράπεζες δανειοδοτούν τα κράτη, είτε με τη σύναψη δανειακών συμβάσεων (οπότε το επιτόκιο δανεισμού κυμαίνεται μεταξύ 3 και 6% και καθορίζεται με διμερείς διαπραγματεύσεις) είτε με την αγορά ομολόγων χρέους (οπότε το επιτόκιο δανεισμού προσδιορίζεται από τις χρηματαγορές κατ΄ αρχή επάνω στο δίπολο “προσφορά-ζήτηση” και ανάλογα με την επικινδυνότητα της τοποθέτησης , αυτά είναι τα διαβόητα spreads).
Άρα, τελικά, ο αέρας που παράγει η ΕΚΤ καταλήγει να αποτελεί προϊόν δανεισμού, ο οποίος επιβαρύνει επιτοκιακά ένα κράτους περί το 4%-5%.
Παράδειγμα: Έστω ότι η ΕΚΤ έκοψε 100 ευρώ. Αυτά τα δανείζει στην τράπεζα Τ με επιτόκιο 0,75%. Η Τράπεζα Τ τα δανείζει με τη σειρά της στο κράτος Κ με επιτόκιο 5%. Άρα το κράτος, όταν θα έρθει η ώρα της αποπληρωμής, θα πρέπει να αποπληρώσει 105 ευρώ. Από αυτά τα 105, τα 4,25 θα τα κρατήσει η τράπεζα Τ, ως απόδοση του επιτοκίου της. Και τα υπόλοιπα 100,75 θα πρέπει να τα αποδώσει στην ΕΚΤ.
Άρα, ποιος κερδίζει με τον τρόπο λειτουργίας του ευρώ; Οι τράπεζες και η ΕΚΤ.
Επομένως, το ευρώ παράγει χρέος;
Ασφαλώς ναι! Άλλωστε, για να αποδοθεί 5% τόκος σημαίνει ότι απαιτείται ανάπτυξη περίπου 8%-10% στο ΑΕΠ της χώρας, ώστε αφαιρουμένων των λειτουργικών εξόδων, να απομένει κέρδος από την ανάπτυξη της τάξης του 5% που μπορεί να αποπληρώσει τους δανειστές.
Αλλά τέτοιας έντασης αναπτύξεις ΠΟΤΕ δεν παρουσιάστηκαν στα κράτη της ΟΝΕ, από την δημιουργία της μέχρι και σήμερα.
Επομένως, το ευρώ, δεν ευνοεί κράτη αλλά τράπεζες;
Όχι, μόνο! Το ευρώ στην λειτουργία του ως δανειακό προϊόν, ευνοεί τις Τράπεζες. Αλλά ως μέσο συναλλαγών ευνοεί την παραγωγική υπερδύναμη της ΟΝΕ, τη Γερμανία. Η Γερμανία με τον ισχυρό εξαγωγικό προσανατολισμό της, συγκεντρώνει τεράστια ποσά από τις εξαγωγές, τα οποία οι χώρες με ισχνή παραγωγική δομή αναγκάζονται να καταβάλλουν για να αποκτούν αυτά που χρειάζονται. Από την άλλη πλευρά, οι χώρες που δεν έχουν ισχυρή παραγωγική δομή παρουσιάζουν εμπορικά ελλείμματα, τα οποία προσπαθούν να τα καλύψουν από την παροχή υπηρεσιών (π.χ. από τον τουρισμό που κι εμάς περιμέναμε και περιμένουμε να μας …σώσει) και από τον δανεισμό.
Επομένως, η Γερμανία κεφαλαιοποιεί το κέρδος που παράγει το ευρώ, πουλώντας τα προϊόντα της, ενώ εμείς χρεωνόμαστε προκειμένου να τα αγοράσουμε, καθώς το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου δεν μας επιτρέπει την δημιουργία αποθεματικών κεφαλαίου από τον τομέα της παροχής υπηρεσιών. Απλό, ε;
Αυτό όμως είναι φαύλος κύκλος. Όποιος χρεώνεται διαρκώς, ε, κάποτε θα καταρρεύσει. Επομένως, το ευρώ, δημιουργώντας συνεχώς χρέη προς όφελος των ισχυρών, δεν είναι μόνο οικονομικό μέγεθος. Είναι και πολιτικό όπλο! Δημιουργώντας χρέη, επιβάλλει πολιτικές! Και εν τέλει, αναγκάζει σε απώλεια της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, προκειμένου για την εξυπηρέτηση των χρεών. Επομένως, όταν το ευρώ θα έχει επιτελέσει τη λειτουργία του, δεν θα υπάρχει και λόγος ύπαρξής του.
Ευρώ και … “ευρωλιγούρηδες”
Εμείς ως Ελλάδα, μένουμε να …κοπτόμεθα για το ευρώ τόσο πολύ, γιατί πολλοί πολιτικοί μας, που είναι κατά κανόνα εκβιαζόμενοι ή και υποχείρια, καθυστερούν ή αποκρύπτουν τις άλλες λύσεις, γιατί αυτό τους επιβάλλουν οι απέξω (μέχρι να είναι αυτοί έτοιμοι) ενώ έχουν βγάλει τα δικά τους (κι όχι λίγα…) λεφτά στο εξωτερικό (και σε ενδεχόμενο επανόδου σε εθνικό νόμισμα και με την εφαρμογή αυστηρής νομισματικής πολιτικής, δεν θα καθόλου εύκολο να επαναπατρίσουν αυτά τα κεφάλαια). Προσθέστε κι ότι υπάρχουν, και “ιδανικά θύματα” και “ψώνια ευρωλιγούρηδες” και ξενομανείς, και “φραγκογλύφτες” και κάποια ακόμα σχετικά…
Από κει και πέρα, λύσεις υπάρχουν, όπως η πρόταση για κάποιου είδους σύνδεση με το δολάριο ή η πρόταση για κυκλοφορία εθνικού χρυσού νομίσματος που λαμβάνει υπόψη της μια άκρως αντίθετη παράμετρο σε σχέση με την έκδοση λογιστικής δραχμής. Π.χ. η έκδοση λογιστικής δραχμής (που δεν θα αντιστοιχεί σε αποθέματα χρυσού) σημαίνει ότι θα πρέπει να επιβληθούν αυστηροί νομισματικοί κανόνες για την εισροή και εκκροή συναλλάγματος καθώς επίσης και να διασφαλιστεί ότι το νέο νόμισμα δεν θα γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε να μην δεχτεί πιέσεις και αναγκαστεί σε υποτίμηση.
Αλλά η έκδοση χρυσής δραχμής απαιτεί το νόμισμα να γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε λόγω ακριβώς της ενσωματωμένης αξίας του πολύτιμου μετάλλου από το οποίο έχει δημιουργηθεί και λόγω της ζήτησης σε χρυσό, να δεχτεί υπερτιμητικές πιέσεις και τελικά να ανατιμηθεί!
Η έναρξη των σχετικών διαδικασιών (όχι χωρίς προετοιμασία εννοείται, και μην περιμένετε από αυτούς καμιά τέτοια προετοιμασία, επίσης εννοείται), είναι η υποχρεωτική στάση πληρωμών με πρωτοβουλία της Ελλάδας. Είναι η πιο ρεαλιστική εναλλακτική λύση! Με άμεση παύση πληρωμών τόκων (που καταρχήν θα περιορίσει τη συνεχιζόμενη υποχώρηση του εισοδήματος).
Αμέσως επίσης, θα μετατρέψει την Ελλάδα σε έναν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, …δραστήριο, …κεντρικό συμμέτοχο στις διαπραγματεύσεις για το χρέος της, αντί να αποτελεί η χρεοκοπία ΜΑΣ, ένα θέμα μόνο των άλλων (ή και κάθε …ιδιωτικής συζήτησης π.χ. κάθε λίγο και λιγάκι, μεταξύ της Γερμανίδας Καγκελαρίου και του Γάλλου Προέδρου)…
Θα …”σφίξουν και τα λουριά” και σε εκείνους δηλαδή!
Κι επειδή όντως, μια τέτοια στάση πληρωμών θα ήταν πολύ δύσκολο να στηριχθεί εντός της ευρωζώνης καθώς η Ελλάδα θα έπρεπε να εξαρτιέται από τη συνεχιζόμενη χρηματοδότηση από την ΕΚΤ (όπως για την υποστήριξη των ελληνικών τραπεζών κ.τ.λ.), έτσι βγαίνει από το “σκληρό” πυρήνα της, κι έχοντας το δικό της νόμισμα, η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να στηρίξει και τις τράπεζες (αχ, αυτές οι τράπεζες…) και τα ταμεία, καθώς και να έχει τα άλλα πλεονεκτήματα που προαναφέρθηκαν.
Καταλαβαίνει πάντως ο οποιοσδήποτε, ότι τέτοια “βαριά πράγματα” απαιτούν γρήγορο, αναλυτικό και σωστό προγραμματισμό για την αποτελεσματική εφαρμογή τους! Και επίσης πίστη εκ μέρους της κυβέρνησης, ότι πρόκειται για τη σωστή πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα. Η παρούσα κυβέρνηση π.χ. δεν θα μπορούσε ποτέ να ακολουθήσει τέτοια πολιτική (αν και μεταξύ μας, τέτοιοι εξουσιομανείς, εξουσιολάγνοι και καρεκλοκένταυροι που είναι αυτοί, ποτέ μη λες …ποτέ)!
Εκείνα που εξακολουθούν να ισχύουν, μεταξύ άλλων, είναι:
* Η σημερινή πορεία του χρέους δεν είναι βιώσιμη και έτσι η χρεοκοπία (ακόμα κι αν κάποια στιγμή θέλουν να την ονομάσουν έτσι επίσημα, λες και τώρα …δεν έχουμε τέτοια) είναι αναπόφευκτη!
* Η συνέχιση της παρούσας πορείας θα απαιτήσει νέα αδιάκοπη λιτότητα στο ορατό μέλλον, χωρίς καμιά δυνατότητα να φανεί κάποιο «φως στο βάθος του τούνελ». Μένει με την πάροδο του χρόνου, ένας γερασμένος, λιγότερο παραγωγικός, με μεγαλύτερες ανάγκες, συρρικνούμενος πληθυσμός, ο οποίος θα πρέπει να αντέξει ένα εξωφρενικά συντριπτικό βάρος από τις περικοπές και το χρέος!
* Κι όλα αυτά, μέσα στο εκρηκτικό και τρομακτικό περιβάλλον της ανομίας και της ολοένα και αυξανόμενης εγκληματικότητας (και με ανοιχτές αιμορραγούσες πληγές όπως το “Δουβλίνο 2” που μαζί με τη συνθήκη Σέγκεν, βλέπουμε με …τρόμο να συνεχίζουν ουσιαστικά να μην επιτρέπουν ούτε να γυρίσουμε τους λαθρομετανάστες στις πατρίδες τους, αλλά ούτε και να τους στείλουμε στον τελικό προορισμό τους που σε μεγάλη πλειοψηφία δεν είναι η Ελλάδα).
* Οι Γερμανοί κέρδισαν ως τώρα τα 10πλάσια από αυτά που μας δάνεισαν, μόνο και μόνο επειδή μας δάνεισαν…
* Η Ευρώπη ΘΕΛΕΙ την Ελλάδα (αρκεί οικονομικά να ανήκει στις χώρες της Αφρικής)!…
Εμείς, τι θέλουμε;
Νάσος Σκούρας – Πύργος
