Και φτάσαμε λοιπόν στη στιγμή που κάποια …στιγμή θα φτάναμε. Στη στιγμή μιας σχετικά “τελικής” απόφασης, με την οποία πάντως στην πραγματικότητα δεν θα μπει ένα “τέλος” (όποιο κι αν είναι αυτό, με όποιον τρόπο κι αν μπει αυτό, όσο δυσάρεστο κι αν είναι)…
Μέσα από ένα δημοψήφισμα. Ενα δημοψήφισμα που είναι πράγματι έκφραση δημοκρατίας, παρά τα όσα αντίθετα προσπαθούν να μας πουν κάποιοι, οι οποίοι το χαρακτήρισαν ακόμη και “πραξικόπημα”!!! Μα “πραξικόπημα” το δημοψήφισμα, βρε Σαμαρά (και Βενιζέλε)…
Για να είναι όμως το δημοψήφισμα γνήσιο και καθαρό, όποιος πάρει μέρος σε αυτό, θα πρέπει να είναι ελεύθερος και ανεπηρέαστος να αποφασίσει. Υπό όσο γίνεται πιο “ήρεμες” και κανονικές συνθήκες. Να διαλέξει παίρνοντας και την ευθύνη για αυτό που διάλεξε.
Δυστυχώς οι Ελληνες θα πάμε να ψηφίσουμε σε αυτό το κρισιμότατο δημοψήφισμα και τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει.
Οι συνθήκες μέσα στις οποίες γίνεται είναι ΑΝΩΜΑΛΕΣ και ασφυκτικότατες από πλευράς πιέσεων και χρόνου.
Και οι ψηφοφόροι ΔΕΝ είναι ελεύθεροι και ανεπηρέαστοι να αποφασίσουν με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί. Θα ψηφίσουν με “πιστόλι στον κρόταφο” των ίδιων και των παιδιών τους…
Ο Ελληνας θα πάει να ψηφίσει στο δημοψήφισμα με τις τράπεζες κλειστές, με την αγορά νεκρή, με σχεδόν όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα απλήρωτους, τους περισσότερους συνταξιούχους να μην έχουν πάρει τη σύνταξη (ή ένα μόνο μέρος της), με όλους τους κατοίκους ταλαιπωρημένους σε καθημερινή βάση από ουρές. Ουρές στα ATΜ για να πάρουν 50 – 60 ευρώ, ουρές στα Super market για να πάρουν γάλα, ουρές στο βενζινάδικο για να βάλουν βενζίνη…
Και απόλυτα δικαιολογημένη ΚΑΚΙΣΤΗ ψυχολογία, ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ και απόλυτη αβεβαιότητα για το τι ξημερώνει την αμέσως επόμενη μέρα (κάθε μέρα)…
Υπαρκτοί λόγοι διεξαγωγής
ΓΙΑΤΙ γίνεται το Δημοψήφισμα – Και γιατί εκτός από προβλεπόμενο συνταγματικά είναι ΚΑΙ ηθικό δικαίωμα αυτής της κυβέρνησης να το κάνει:
– Μετά από το πνιγηρό κεφαλοκλείδωμα που της έκαναν, Γερμανία και ΔΝΤ απορρίπτοντας τελικά την πρόταση της (της περασμένης Δευτέρας), η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ την πάρα πολύ σκληρή κι επώδυνη πρόταση – τελεσίγραφο των δανειστών.
– Αλλά κι ούτε θα μπορούσε να την ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ, χωρίς έστω προσφυγή σε δημοψήφισμα.
* Στην πρώτη περίπτωση, θα είχε τεράστια προβλήματα κατά τη ψηφοφορία για την έγκριση της συμφωνίας από τη Βουλή και πιθανότατα απώλεια της δεδηλωμένης, με αποτέλεσμα την προσφυγή σε εκλογές (ακόμη και αν η συμφωνία υπερψηφιζόταν από την αντιπολίτευση)
* Στη δεύτερη περίπτωση θα δεχόταν τη (βάσιμη) μομφή της αντιπολίτευσης αλλά και του πλειοψηφούντος – με τα ως τώρα γνωστά δεδομένα – κόσμου ότι δεν έλαβε καμία εντολή στις εκλογές για ρήξη και έξοδο από την Ευρωζώνη: “Οκ. διαπραγματευτήκατε μέχρι όπου πήγαινε, αλλά τελικά έπρεπε να καταλήξετε σε συμφωνία γιατί δεν είχατε τη νομιμοποίηση να προκαλέσετε τη ρήξη” κ.τ.λ.”.
Συνεπώς, με δεδομένη τη θέση της κυβέρνησης για άρνηση των τελικών προτάσεων των δανειστών (κι αφού η ίδια είχε κάνει την πρόταση των 8 δισ. αλλά Γερμανία και ΔΝΤ την απέρριψαν), η απόφαση για διενέργεια δημοψηφίσματος ήταν εύλογη και πιθανότατα η ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΚΗ επιλογή.
– Αναφέρω αυτά, λαμβάνοντας υπόψη και το ότι είναι αναφαίρετο ΔΙΚΑΙΩΜΑ του πολιτικού και του ανθρώπου Τσίπρα να ΜΗΝ δεχτεί να γίνει αποδιοπομπαίος τράγος κατ’ αυτό τον τρόπο, υπογράφοντας κάτι τόσο θηριώδες που θα τον διαλύσει πολιτικά ως άτομο, θα φέρει μέγιστη ρήξη και ανάλογη φθορά στο κόμμα του και στην κυβέρνηση του, και που θα τον καταγράψει κι αυτόν στην ιστορία ως “υποκύψαντα σε πάρα πολύ σκληρό Μνημόνιο”…
Υπαρκτές συνθήκες
Το μόνο αλλά και ΜΕΓΑΛΟ “μεμπτό” είναι πως πιθανότατα λήφθηκε η απόφαση αυτή με υποτίμηση των ΑΜΕΣΩΝ επιπτώσεων κυρίως ως προς τη συνέχιση της παροχής ρευστότητας από την Ε.Κ.Τ. και ως προς τη λειτουργία των τραπεζών.
Και επειδή εδώ θα μου απαντήσει κάποιος ότι το ΤΡΟΜΕΡΟ ασφυκτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί είναι βασικά ευθύνη των ξένων “εταίρων”, θα απαντήσω βέβαια “Ναι, έτσι είναι”!
Όμως θα προσθέσω κι ότι, “ήταν βέβαιο ότι εκεί που είχε φτάσει η κατάσταση, οι άλλοι αυτό το κλίμα θα διαμόρφωναν”.
Έχουμε ξαναπεί πολλές φορές ότι, ανεξαρτήτως του πως βλέπουν οι Έλληνες αυτή την κυβέρνηση και του τι αυτή κάνει (ή δεν κάνει) το απόλυτο γεγονός είναι πως οι εταίροι μας εκβίασαν τόσο άγρια και μας πίεσαν τόσο ασφυκτικά κι αφόρητα, γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΥΤΗ την κυβέρνηση!
Οι “εταίροι” έχουν προγράψει τον Τσίπρα. Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι πιστεύουν ότι οι διαφορές τους με την ελληνική κυβέρνηση είναι οικονομικές (μόνο).
Είναι πέρα για πέρα πολιτικές. Θέλουν να τον τελειώσουν και θέλουν ΑΛΛΗ σύνθεση κυβέρνησης, με ΑΛΛΟΝ πρωθυπουργό.
* Οι γερμανοί πολιτικοί, ιδίως εκείνοι των κυβερνητικών κομμάτων, των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών, το νυν πρωθυπουργό, τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους παράγοντες, τους ΑΠΕΧΘΑΝΟΝΤΑΙ εντελώς!!! Για τις ιδέες, τον τρόπο ομιλίας, το ντύσιμό τους!!!
Δηλωτική των προθέσεων τους ήταν η τελική στάση τους στην τελευταία φάση της διαπραγμάτευσης. Ένα ατέλειωτο καψώνι. Ένα μέγιστο τορπίλισμα στην αρχική συμφωνία (έτσι κι αλλιώς επώδυνη κι αυτή) της περασμένης Δευτέρας – και πάντα σε συμμαχία Σόιμπλε – ΔΝΤ
Καμία σχέση με οικονομική διαπραγμάτευση. Μία ταπεινωτική διαδικασία εξαφάνισης του Τσίπρα λίγο πριν μολυνθεί το ευρωπαϊκό τοπίο από τις ιδέες του (και του Βαρουφάκη κ.τ.λ.).
– Ούτε και τυχόν συμφωνία θα “γεφύρωνε” τις διαφορές με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τα πιστεύω τους γι’ αυτήν…
Έτσι λοιπόν, αφού “αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάνει”, πάμε έστω κι υπό αυτές τις συνθήκες σε ένα κρισιμότατο δημοψήφισμα, και στο σημείο που πολλοί συμπατριώτες μας ΠΡΕΠΕΙ να πάρουν και οι ίδιοι θέση.
Και αρκετοί από αυτούς να βγουν από τη …νιρβάνα και την …αφασία (που προκλητικά εξέφραζαν και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και τους τελευταίους μήνες), και να καταλάβουν καλά το τι ΑΚΡΙΒΩΣ παίζεται και γίνεται γύρω από αυτά τα θέματα. Και να πάρουν πιο άμεση θέση (όσο γίνεται).
Ψηφίζοντας βέβαια ΟΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ (και με όποιον παραπέρα συνδυασμό το εννοήσουν – π.χ. όσοι νομίζουν ότι διακυβεύεται τελεσίδικα το ευρώ και δεν θέλουν να το χάσουν, ας ψηφίσουν Ναι κ.τ.λ.)…
Έχουν και τα δυο βέβαια, και πάλι, αρκετό βαθμό υποκειμενικότητας γι’ αυτόν που τα επιλέγει. Είναι σαν εκείνο που έχω αναφέρει κι άλλες φορές, για το τι ακριβώς ψήφισε ο λαός στις εκλογές (επιλέγοντας το ΣΥΡΙΖΑ):
Αυτό δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο.
– Άλλοι ψήφισαν διαπραγμάτευση και βελτίωση εντός ευρώ.
– Άλλοι, να κάνει η νέα κατάσταση, αν όχι όλα, έστω αρκετά από αυτά που υποσχόταν, και πάλι εντός ευρώ.
– Άλλοι βέβαια ήθελαν και πιστεύουν ότι απαιτείται άμεσα ρήξη και κυβερνητική απόφαση για έξοδο από το ευρώ.
Και διάφορες ακόμα παραλλαγές…
Και τώρα, η αμφιβολία αυξάνεται όταν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μια πρόταση με πολλά και διαφορετικά σημεία.
– Τι γίνεται αν κάποιος συμφωνεί με κάποια αλλά διαφωνεί με κάποια άλλα; Φαντάζομαι ότι έτσι σκέφτονται όλοι όσοι έχουν μελετήσει πολύ το θέμα.
Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να θεωρεί την πρόταση όσο καλύτερη γίνεται αν εξαιρεθούν ένα – δυο από τα προβλεπόμενα.
* Το ΟΧΙ μπορεί να σημαίνει “όχι, να μη συμφωνήσουμε ποτέ με αυτά τα καθάρματα, σταματήστε κάθε κουβέντα” ή “όχι σε αυτά, αλλά υπάρχουν περιθώρια να συμφωνήσουμε τελικά, παρακαλώ συνεχίστε.”
* Αντίστοιχα το ΝΑΙ μπορεί να είναι π.χ. “ναι, αλλά η σταδιακή κατάργηση των πρόωρων συντάξεων να αρχίσει του χρόνου…”, κ.τ.λ.
Οι ραγδαίες και δραματικές επιπτώσεις του αποτελέσματος
* * * Μεγαλύτερη σημασία πλέον, έχουν οι επιπτώσεις που θα προκύψουν από το αποτέλεσμα της Κυριακής.
Οι οποίες θα είναι ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ραγδαίες και δραματικές, με οποιοδήποτε αποτέλεσμα.
* Το ΝΑΙ θα φέρει εξελίξεις στην κατεύθυνση μιας εξεύρεσης λύσης, προσωρινής όμως μόνο (πάλι…) και εξαιρετικά επώδυνης, από μια οποιαδήποτε κυβέρνηση – όχι με την τωρινή σύνθεση και μορφή της.
* Το ΟΧΙ θα επιτείνει κι άλλο άμεσα την αφόρητη ασφυξία (από τη στιγμή που οι “εταίροι” έχουν αποφασίσει και ρίχνουν τα …πυρηνικά όπλα).
– Αν επικρατήσει το «Ναι» θα έχει αποδοκιμαστεί η θέση της κυβέρνησης (για Όχι) και η συνέχιση της παραμονής της στην εξουσία θα είναι ουσιαστικά αδύνατη.
Αφού θα έχει πια σαφή λαϊκή εντολή να ασκήσει μία πολιτική με την οποία …διαφωνεί.
Ως εκ τούτου, η παραίτηση της θα είναι η πιθανότατη εξέλιξη.
Όπως άλλωστε είπε ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξη τη Δευτέρα, θα σεβαστεί τη λαϊκή ετυμηγορία και θα δρομολογήσει τις εξελίξεις με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, τονίζοντας πως ο ίδιος δεν είναι Πρωθυπουργός «παντός καιρού». Και «αν ο λαός θέλει έναν ταπεινωμένο και εξευτελισμένο πρωθυπουργό δεν είμαι εγώ, ας διαλέξουν κάποιον άλλο, υπάρχουν πολλοί».
Τότε, θα απομένει να οριστικοποιηθεί αν θα γίνει πρώτα μια “οικουμενική” προσωρινή κυβέρνηση (για μια υπογραφή προσωρινής συμφωνίας), και μετά από δυο – τρεις μήνες προσφυγή σε εκλογές, ή αν θα γίνουν οι εκλογές ΠΡΙΝ το διάστημα των δυο – τριών μηνών το νωρίτερο (πολύ δύσκολο κατ’ εμέ αυτό).
– Αν επικρατήσει το «Όχι», όσο και αν η κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν θα το εκλάβει ως “όχι στο ευρώ”, η πολύ πιθανή συνέπεια θα είναι η οριστική διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας και η ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ πλέον (έτσι κι αλλιώς τότε) ΑΤΑΚΤΗ προσφυγή σε εθνικό νόμισμα.
Εξάλλου οι δανειστές έχουν ήδη δηλώσει, κατά τρόπο ιταμό και ανατριχιαστικό, προσπαθώντας προφανώς να επηρεάσουν την κρίση των ψηφοφόρων, ότι σε περίπτωση «όχι» δεν πρόκειται να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση. Αλλά ακόμη και αν συνεχιζότανν, η επίτευξη μιας καλύτερης συμφωνίας θα ήταν πολύ – πολύ – πολύ δυσκολότερη…
Την ίδια ώρα, οι ελληνικές τράπεζες δεν θα έχουν ΚΑΘΟΛΟΥ λεφτά, θα έχουν στεγνώσει ΠΛΗΡΩΣ. Δεν θα μπορούν να δώσουν ούτε 60 ούτε 50 ούτε 10 ευρώ, διότι, απλά, δεν θα έχουν.
Οι τράπεζες άλλωστε δεν θα ανοίξουν ΟΥΤΕ την επόμενη εβδομάδα, έτσι κι αλλιώς (για κανονική λειτουργία).
Θα παραμείνουν κλειστές επ’ αόριστον. Γιατί στο απίστευτο και εξωφρενικό “αλυσοδέσιμο χειροπόδαρα” που μας έχουν κάνει οι ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ κυβερνώντες κατά το διάστημα 2010 – 2015, το πρώτο βήμα στην περιπέτεια της ξαφνικής “ρήξης”, θα είναι η διάλυση του τραπεζικού συστήματος. Η κατάρρευση των τραπεζών με πάταγο. Και τότε, οι τράπεζες δεν θα μείνουν απλώς κλειστές αλλά θα ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ!!! Με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να λαμβάνει τις ανάλογες δραματικές αποφάσεις την Τετάρτη 8 Ιουλίου (αφού δηλαδή θα έχει διεξαχθεί το δημοψήφισμα).
– – – Η ρήξη και η Στάση Πληρωμών από πλευράς Ελλάδας, θα ήταν πολύ (πολύ όμως…) επώδυνη για τους “εταίρους” το 2010, το 2011 και το 2012. Όταν τα ελληνικά ομόλογα δεν είχαν περάσει στην πλάτη των κρατών αλλά ήταν σε χέρια τραπεζών και ιδιωτών, κ.τ.λ. σε ότι αφορά τις πραγματικές συνθήκες.
Με την ολέθρια Δανειακή Σύμβαση του 2012, το Κούρεμα όπως έγινε, την μετατροπή του Χρέους σε υποκείμενο στο Αγγλικό Δίκαιο, κ.τ.λ., μια ρήξη έγινε σαφώς ελεγχόμενη και με μικρές απώλειες για τους ιδιώτες και τις τράπεζες. Μάλιστα η εγγύηση που υπογράφτηκε για κατάσχεση δημόσιας περιουσίας αν δεν αποπληρωθεί το Χρέος διασφάλισε τους δανειστές!
Σήμερα, όλο και περισσότεροι το καταλαβαίνουν (ή και το μαθαίνουν αυτό).
Αν ήταν να βγούμε απ” το ευρώ με ταυτόχρονη Στάση Πληρωμών, οι “καλύτερες” συνθήκες ήταν τότε.
Τώρα; Είτε έχουν δίκιο, είτε άδικο, οι περισσότεροι “εταίροι” (με πρώτο τον Σόιμπλε) δεν …πολυσκάνε πια. “Δέσανε το γάιδαρο τους” (έστω κατά τη γνώμη τους)!
Τι (τελικά) θα συμβεί αν άτακτα, μέσα σε μια νύχτα, μας σπρώξουν στο ήδη έτοιμο – κατά τον σχεδιασμό των παραπάνω – όχι ακριβώς grexit αλλά … “σάπισμα” εντός ευρώ;
Θα συμβούν πολλά και …(πιο) άσχημα! Δυστυχώς!
Γιατί ακόμα κι αν γινόταν να φύγουμε από το ευρώ, “κανονικά” θέλει προετοιμασία, κ.τ.λ.
Οπότε;
Οπότε, κάτι πρέπει να γίνει, έστω και ως προσωρινή (για μια ακόμα φορά δυστυχώς…) “λύση”!!!
Δεν είναι …μεμψιμοιρία αυτό. Είναι (απλά και δυστυχώς…) ρεαλιστική ανάλυση των δεδομένων. Που δεν έχει καμία σχέση με την αηδιαστική χαιρεκακία κάποιων ανίκανων και βλαβερών της εγχώριας πολιτικής σκηνής, που αντιπολιτεύονται όπως κυβερνούσαν: Άθλια!
* Με την ευκαιρία, πρέπει και πάλι να ΤΟΝΙΣΤΕΙ πως μέσα σε όλα αυτά, παραμένει τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα η κατάντια της αμετανόητης αλαζονικής αντιπολίτευσης, και κυρίως της αξιωματικής. Κουρασμένη, ανεύθυνη αλλά και εκδικητική.
Ειδικά η ΝΔ που προέρχεται από πλήρη αποτυχία, με τι μούτρα μπορεί να ασκήσει κριτική ή να προτείνει μεταρρυθμίσεις που η ίδια δεν τόλμησε ποτέ να κάνει; ΚΙ ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ! Ειδικά μάλιστα ως δεξιό – συντηρητικό κ.τ.λ. κόμμα (αν πραγματικά υπήρξε εδώ και χρόνια τέτοιο)…
– Ο Α.Σαμαράς και ο Β.Βενιζέλος με τα λεγόμενα τους και συνολικά με τη στάση τους, εξακολουθούν συνεχώς δείχνουν στον ελληνικό λαό ότι επιθυμούν, είτε η κυβέρνηση να αποτύχει παταγωδώς, να διαλυθούμε ως χώρα και να γίνουμε σαν την Συρία, είτε να κάνει υποχρεωτικά, όχι μια …απλή αλλά την πιο θεαματική κωλοτούμπα και να υπογράψει κατάπτυστα και προδοτικά (κυριολεκτικά) Μνημόνια.
Μόνο γιατί είχαν υπογράψει και υπηρετήσει οι ίδιοι!
Αυτό το κάνουν κι επειδή θέλουν να εκδικηθούν τον ελληνικό λαό που τους πέταξε – έστω με πολύ κρίσιμη καθυστέρηση ετών – από την εξουσία!
* Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζουμε (τελειώνοντας)…
Ο Ελληνας πριν 5 μήνες ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ την επανάσταση του και τη ρήξη του…
Τη νίκησε την αφόρητη τρομοκρατία, τη νίκησε τη γραμμή των κεντρικών – αθηναικών ΜΜΕ, τη νίκησε την άποψη “αν βγουν οι αριστεροί θα σας κόψουν το λαιμό με το κονσερβοκούτι και θα σας πάρουν τα σπίτια την ίδια μέρα…”
Τώρα, αυτός ο λαός που έκανε τη ρήξη (ψηφίζοντας αυτό το κόμμα και δυο – τρία ακόμα) αλλά κι ο υπόλοιπος που δεν την έκανε, ΤΙ καλείται να κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ;;;
Καλείται να πάει … “στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα”;
Το “πίστευε και μη ερεύνα” δεν μπορεί να είναι οδηγός.
– Αν υπάρχει σχέδιο να πάμε ΑΜΕΣΑ σε εθνικό νόμισμα (που άλλωστε το προτιμώ έχοντας ΔΙΑΒΑΣΕΙ αναλυτικά τα Μνημόνια, τα Μεσοπρόθεσμα, κ.τ.λ.), πρώτον να μας το αναδείξουν και δεύτερον και βασικότερον ας είναι ένα οργανωμένο σχέδιο.
Με την απαραίτητη προετοιμασία! Μήπως αυτή υπάρχει; Ας μην το συζητήσουμε καλύτερα… Εδώ δεν μπορεί να γίνει καν με …κάπως ομαλές συνθήκες το δημοψήφισμα και θα γίνουν τα …άλλα (τα μεγάλα), μέσα σε τέτοιο καθεστώς ΦΟΒΕΡΗΣ, ΤΡΟΜΕΡΗΣ (αλλά και δυστυχώς ΒΑΣΙΜΗΣ) πίεσης, ασφυξίας και τρομοκρατίας;
Όταν είμαστε σε τέτοια θέση να μην μπορούμε να εφοδιαστούμε ούτε με …σφεντόνες για να πάμε σε έναν πόλεμο απέναντι στα …πυρηνικά, τότε να πάνε σε ΑΚΑΡΙΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟ ποιοί; Οι απελπισμένοι;
Αλλά από μόνη της η απελπισία – όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή κι όσους κι αν έχει ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ κυριεύσει – δεν αρκεί ως όπλο!!!
Και την Κυριακή εδώ που έχουμε φτάσει, με “τούτα και με τ’ άλλα”, εν τέλει μπορούμε να διαλέξουμε προς το παρόν μόνο “Παρίας* ή Ανδράποδο**”…
* * * Όπως και να ’χει, τα …πιο δύσκολα είναι ΜΠΡΟΣΤΑ μας, και τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ έρχονται, δυστυχώς με οποιαδήποτε εξέλιξη! Τουλάχιστον ΑΣ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΑΝ ΩΣ ΕΔΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλή μας δύναμη!!!
Νάσος Σκούρας – Πύργος
* Παρίας
1. πρόσωπο που μειονεκτεί από απόψεως πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που ζει στο κοινωνικό περιθώριο
2. για άνθρωπο, ομάδα, λαό κ.τ.λ., που έχει μειωμένα (πολιτικά, κοινωνικά κ.τ.λ.) δικαιώματα, που έχει χαμηλό κοινωνικό κύρος
Ετυμολογία: < αγγλ. pariah < paraiyan (γλ. Ταμίλ), λ. που προσδιόριζε μέλη κατώτερης ινδικής κάστας, αρχική σημ. «τυμπανιστής» (από το κληρονομικό καθήκον των μελών τής κάστας να χρησιμεύουν ως τυμπανιστές στις γιορτές), < parai «τύμπανο».Μεταφορικά: “Εμείς οι Έλληνες καταντήσαμε οι παρίες της Ευρώπης”.* * Ανδράποδο
- άνθρωπος που δεν έχει δική του οικονομική δυνατότητα ή δική του γη κ.τ.λ. και μεταβάλλεται σε δούλο – σκλάβο
- Μεταφορικά: ο δουλοπρεπής, π.χ. “στις εκφυλισμένες χώρες οι πολιτικοί καταντούν να είναι ανδράποδα των οικονομικών συμφερόντων”
