H φυσική εξέλιξη του ανθρώπου ορίζει τα εξής: Στα πρώτα χρόνια της ζωής μας απορροφούμε την γνώση και σαν καλοί ακροατές δεχόμαστε συμβουλές καθώς μας περιγράφουν χαρακτηριστικά, όλα αυτά που θα ακολουθήσουν. Η προετοιμασία αυτή που γίνεται από γονείς και δασκάλους είναι όμως σε θεωρητικό επίπεδο και όσο καλή και να είναι, αποτελεί μόνο τον προθάλαμο.
Καθώς μπαίνουμε στην ενήλικη φάση της ζωής και κάνουμε τα πρώτα επαγγελματικά βήματα, καλούμαστε από την αρχή να διαλέξουμε πλευρά, πιστεύοντας ακράδαντα ότι η προσωπικότητα και το ήθος είναι αυτά που θα μας κατατάξουν. Από την μία ο άνθρωπος που θα εφαρμόσει τις αξίες που πρεσβεύει στο επάγγελμα του και θα επενδύσει διαμορφώνοντας ένα καλό προϊόν. Αυτός που θα κερδίσει τον σεβασμό μέσα από τον καθημερινό του αγώνα και θα παρουσιάσει ένα έργο. Αυτός που θα δημιουργήσει συνείδηση χρησιμοποιώντας θεμιτά μέσα.
Στην δεύτερη κατηγορία κατατάσσεται αυτός που για να εκπληρώσει ένα στόχο είναι ικανός να καταπατήσει οποιαδήποτε ηθική για να δημιουργήσει την «βιτρίνα» και θα καταρρίψει κάθε αρχή και νόμο. Κατά την προσωπικής μου άποψη νόμος δεν είναι μόνο ο συνταγματικός. Είναι η άγραφη συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων να μην βλάπτουν ο ένας τον άλλον. Συνοψίζονται, ο καθένας μας είναι αξιόλογος γι αυτό που κάνει, εφόσον το κάνει με ήθος.
Φτάνοντας στο σήμερα θα ήθελα να σταθώ στο εξής: Η δική μου γενιά των 30 έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Για να αναπτυχθεί ηθικά και επαγγελματικά έπρεπε να υπερπηδήσει τα εμπόδια της οικονομικής κρίσης. Μιλάω για πλεονέκτημα, γιατί ήρθε η ώρα να αναδυθούν οι ικανοί. Σε μία Ελλάδα που όλα αυτά τα χρόνια ότι επάγγελμα δηλώνεις αυτό ήσουν, τώρα πλέον η παίδευση και η εκπαίδευση κάνουν την διαφορά. Τώρα που το χρήμα είναι δυσεύρετο, θα δοθεί εκεί που αξίζει.
Ας δούμε πιο συγκεκριμένα, τι ακριβώς συμβαίνει: «Πομπώδη λόγια, φανφάρες , αερολογίες» Πόσο όλα αυτά ΔΕΝ ταιριάζουν σε ένα επαγγελματία. Το πρώτο πράγμα που έμαθα στην δουλειά μου ήταν να μιλάς με μεγέθη μετρήσιμα, από τους χρόνους στον στίβο του γηπέδου, μέχρι τον στίβο μάχης της ελεύθερης αγοράς. Η πλήρης και ακριβής εικόνα για προϊόντα και υπηρεσίες σε συνδυασμό με την απαραίτητη τεχνογνωσία και φαντασία είναι ο μόνος δρόμος προς την αποδοτικότητα και την επιτυχία. Η γνώση συνυφαίνεται με την εμπειρία δημιουργώντας προγραμματισμό με στόχο το άρτιο αποτέλεσμα.
Από την άλλη πλευρά: H μέθοδος της «λασπολογίας». Αποτελεί σύνηθες φαινόμενο των αδύναμων και ανίκανων. Πηγάζει από την ανασφάλεια τους και την έλλειψη πίστης στις οποίες ικανότητές τους, όπως και στην φύση τους. Ανήμποροι να δημιουργήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αναλώνονται στην προσπάθεια να μειώσουν τον συνάνθρωπό τους ξοδεύοντας πολύτιμο χρόνο που αν τον χρησιμοποιούσαν σωστά, ίσως και να παρουσίαζαν κάτι. Φτάνουν μέχρι και το σημείο να δίνουν το προϊόν δωρεάν. Οι κίβδηλοι άνθρωποι όσο και να προσέξουν κάποια στιγμή αποκαλύπτονται. Το πιο αξιοθαύμαστο είναι το εξής: Ακριβώς επειδή καταφέρνουν να επηρεάσουν ανθρώπους με μειωμένη κριτική ικανότητα, νομίζουν ότι πραγματικά το καταφέρνουν.
Η επιλογή έχει μεγάλη βαρύτητα. Όχι επειδή θα καθορίσει το επαγγελματικό μέλλον αλλά επειδή θα διαμορφώσει την εσωτερική μας ισορροπία. Απώτερος σκοπός δεν είναι το χρήμα ούτε η δόξα. Είναι η καταξίωση μας σαν οντότητες και προσωπικότητες. Είναι οι πράξεις που θα μας καθιστούν περήφανους και αξιοπρεπής.
Αναλογιζόμενοι όλα αυτά, είναι καιρός να αναδημιουργηθούμε. Όχι τόσο για εμάς όσο «για το παράδειγμα που θα δώσουμε στα παιδιά μας.»
Γρηγόρης Καπερώνης
