Είναι γνωστό πως το εργαλείο που απεικονίζει πλήρως την πραγματική εικόνα οποιοδήποτε οργανισμού, την εφαρμοζόμενη πολιτική κατεύθυνση αλλά και τις προθέσεις, είναι τα νούμερα και τα συγκριτικά στοιχεία. Οι εξελίξεις στην Τοπική Διοίκηση ?ιδιαίτερα μετά τον «Καλλικράτη»- συμβαδίζουν με τις γενικότερες εξελίξεις στη χώρα. Τραγικές για το λαό και ευκαιρία του μεγάλου κεφαλαίου για να μεγαλώσει τα κέρδη του και να γίνει ακόμα μεγαλύτερο.
Ας δούμε πως αυτά εκφράζονται στο δήμο Πύργου.
Ο δήμος έχει πάψει στην ουσία να καταρτίζει προϋπολογισμό. Το μόνο που κάνει είναι να γράφει στο χαρτί όσα με αυστηρές και αναλυτικές οδηγίες υπαγορεύει το Υπ. Εσωτερικών και σε περίπτωση που κάτι ξεφύγει από αυτές, να τον διορθώνει με βάση τις παρατηρήσεις – εντολές του κυβερνητικού Παρατηρητηρίου των ΟΤΑ.
Έτσι εξηγείται το γιατί μέσα σε τρία χρόνια, το ύψος του έπεσε κατά 70% ανεξάρτητα από το αν η παράταξη του κ. Παρασκευόπουλου, σύσσωμη, μαζί με Καράμπελα και Αργυρόπουλο που είχαν και σημαντικό μερίδιο ευθύνης, τον ψήφιζε κάθε φορά ως «ρεαλιστικό». Η ρεαλιστικότητα φαινόταν στο τέλος κάθε χρονιάς και ήταν η παρακάτω:
Συνεχής μείωση του ύψους του προϋπολογισμού εξ αιτίας των περικοπών για να φαίνονται και τα ποσοστά εκτέλεσης βελτιωμένα αν και παραμένουν ακόμα σε τραγικά χαμηλά επίπεδα κάτω από το 50%.
Η κυβερνητική πολιτική των περικοπών όλων των δαπανών για να μπορεί να δώσει στο μεγάλο κεφάλαιο, έγινε πλήρως αποδεκτή από τη δημοτική αρχή. Η ομολογία του, επιβεβαιώνει τη μη διεκδίκηση και βεβαίως δεν τον αθωώνει από τις ευθύνες του.
Η αποδοχή αυτής της πολιτικής και η πιστή εφαρμογή της φαίνεται και από τα παρακάτω.
Η σχέση των εσόδων από το κράτος σε σχέση με το σύνολο των εσόδων για τα έτη 2011, 2012 & 2013 έχει διαμορφωθεί αντίστοιχα σε 29,2% / 23,6% / 22,2% ενώ από τους δημότες σε 70,8% / 76,4% / 77,8%.
Ελαφραίνει τον κρατικό προϋπολογισμό και απαλλάσσει την κυβέρνηση από τις ευθύνες της.
Η «ευελιξία» του εξαντλείται στο να βρίσκει κόλπα επιβάρυνσης των δημοτών, όπως την ενσωμάτωση του καταργημένου τέλους 80% επί της κατανάλωσης νερού στην τιμή του κυβικού και στις άλλες δημοτικές ενότητες πλην του Πύργου, αλλά και 3? για το τέλος Ερυμάνθου. (πάνω από 700.000? το χρόνο).
Το «κράτημα των δημοτικών τελών στα προηγούμενα επίπεδα» είναι η αύξηση που επέβαλε στις δημοτικές ενότητες με την εξίσωση τους στο ύψος του πρώην δήμου Πύργου. Καθένας γνωρίζει ότι σε συνθήκες μείωσης των μισθών και αύξησης της ανεργίας, το «κράτημα» ισοδυναμεί με αυξήσεις ως προς το εισόδημα των δημοτών.
Τα περί «οικονομικής ανάσας του Δήμου» θα αποδεικνυόταν αν έκανε πράξη τις προτάσεις μας για κατάργηση δημοτικών τελών καθαριότητας ? ύδρευσης – αποχέτευσης σε άνεργους, πολύτεκνους ? τρίτεκνους, ΑμΕΑ, φοιτητές, χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους με ταυτόχρονη μείωση κατά 50% για όλους τους δημότες με ετήσιο εισόδημα έως 40.000 ευρώ, με την μη επιβολή των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς και άλλα τέτοια μέτρα.
Για τα περί χρημάτων από το ΕΣΠΑ. Είναι γνωστό ότι εκτός της στάχτης στα μάτια, ΕΣΠΑ σημαίνει χρηματοδότηση έργων με βάση αλλότριες προτεραιότητες (επιλεξιμότητα) και όχι με βάση τις λαϊκές ανάγκες (π.χ. έργα αντισεισμικής θωράκισης στα σχολεία και σε όλα τα δημόσια κτίρια, αντιπλημμυρικά κτλ). Ότι σημαίνει προώθηση της κατάργησης της μόνιμης και σταθερής δουλειάς με χρηματοδότηση συμβασιούχων όλων των ειδών, με τα 5μηνα προγράμματα της κοινωφελούς εργασίας, μέσω των Κοινωνικών Συνεταιριστικών επιχειρήσεων (ΚΟΙΝΣΕΠ) και των ΜΚΟ, εργαζόμενους των 450 ? χωρίς εργασιακά δικαιώματα με ταυτόχρονη μείωση των μονίμων.
Όσο για τα έργα, δυστυχώς για τη δημοτική αρχή δεν φαίνονται από τις φωτογραφίες, αλλά από τα συγκεκριμένα νούμερα των προϋπολογισμών και αυτά είναι τραγικά.
Μόνο αν οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους, μπορεί κάποιος να πει ότι έγιναν έργα στο δήμο μας όταν επί 4 χρόνια φέρνουμε κάθε χρόνο τα ίδια έργα στο τεχνικό πρόγραμμα χωρίς να γίνεται κάτι. Όλα τα παραπάνω αλλά και πολλά άλλα, τα επισημαίναμε σε κάθε συζήτηση για τους προϋπολογισμούς και το τεχνικό πρόγραμμα όπως και σε κάθε ευκαιρία που μας δινόταν. Η δημοτική αρχή, οι αντιδήμαρχοι που σήμερα κατεβαίνουν σαν υποψήφιοι δήμαρχοι και όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι της δημοτικής πλειοψηφίας, απαξιούσαν να μας απαντήσουν. Το μόνο που τους ενδιέφερε, ήταν να ψηφίσουν με κλειστά μάτια για να συνεχιστή η πολιτική.
Επιβεβαιώνεται η θέση μας ότι Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει. Έχει μετατραπεί σε Τοπική Διοίκηση, μακρύ χέρι της Κυβέρνησης και της ΕΕ. Υλοποιεί πλήρως τις κατευθύνσεις εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, είτε με μνημόνια είτε χωρίς.
Είδη ετοιμάζουν καινούριες προσαρμογές στον «Καλλικράτη», απαραίτητες για το κεφάλαιο, ώστε να λειτουργεί ακόμα πιο αποτελεσματικά η Τοπική Διοίκηση ως κομμάτι του αστικού κράτους. Συνοπτικά, προβλέπουν:
? Την ιδιωτικοποίηση των τομέων της καθαριότητας, του φωτισμού και γενικά όποια υπηρεσία θεωρείται ανταποδοτικού χαρακτήρα, όπως δράσεις Πολιτισμού, Αθλητισμού, κοινόχρηστοι χώροι κ.ά. Συγκεκριμένα αναφέρεται στο άρθρο 45 του νομοσχεδίου που θα φέρουν: «Επιτρέπεται η εκχώρηση και η ενεχυρίαση εσόδων από ανταποδοτικά τέλη για την εξασφάλιση κάθε είδους δημόσιων συμβάσεων ιδίως έργου, προμήθειας, υπηρεσίας, παραχώρησης σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα». Οι δήμοι θα μπορούν να βάζουν και ενέχυρο τα ίδια τα τέλη, τα μελλοντικά τους έσοδα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού και θα υπογράφουν συμβάσεις με ιδιώτες που θα αναλάβουν αυτές τις υπηρεσίες. Οι επιχειρήσεις θα εισπράττουν κατευθείαν από τη ΔΕΗ αυτά τα εγγυημένα έσοδα. Αυτές οι υπηρεσίες που θεωρούνται από τις βασικές σε ένα δήμο τώρα θα παραχωρούνται σε ιδιώτες. Εξέλιξη που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον χιλιάδων εργαζομένων στους δήμους, μιας και πλέον δεν θα είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία τέτοιων υπηρεσιών. Τι έχουν τώρα να πουν οι θιασώτες της ΕΕ κομμάτι της οποίας είναι και ο Καλλικράτης ;
Ας μας πουν Λιατσής, Καράμπελας, Αργυρόπουλος και οι άλλοι που εμφανίζονται ένθερμοι υποστηριχτές του Καλλικράτη, πόσο ανεξάρτητοι είναι όταν με δέος υποκλίνονται μπροστά στις επιταγές της τρόικα και της ΕΕ ;
Η μέχρι σήμερα οικονομική πολιτική της Δημοτικής αρχής, η αναζήτηση περισσότερων αρμοδιοτήτων για τους δήμους και η ?οικονομική αυτοτέλεια? που επιζητούν όλες οι άλλες παρατάξεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι εντολές της τρόικα.
Όποιος επομένως δεν τοποθετείται καθαρά επί αυτών των γενικότερων πλαισίων λειτουργίας του δήμου και εμφανίζεται ως «σωτήρας» γενικώς και αορίστως, ή είναι βαθιά νυχτωμένος ή εξαπατά προεκλογικά για να εφαρμόσει μετεκλογικά μια από τα ίδια.
Μόνη ελπίδα για το λαό, η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που καθαρά και εμπεριστατωμένα αποκαλύπτει τους πραγματικούς αίτιους και ανοίγει δρόμο για την οριστική λύση που δεν είναι άλλη από το να γίνει ο λαός, μοναδικός αφέντης στη χώρα του.
