Δεν είχα γράψει από αυτή εδώ τη στήλη για αρκετό διάστημα, γιατί πραγματικά δεν είχα κάτι νέο. Η προηγούμενη αρθρογραφία με είχε καλύψει εντελώς (και δυστυχώς δικαιώθηκε πλήρως, υπάρχουν και όλα τα προηγούμενα άρθρα), ενώ η καθημερινή θεματολογία, ήταν και παραμένει ανάλογη.
Διανύουμε δυστυχώς τις τελευταίες μέρες της …Πομπηίας! Η λάβα του ηφαιστείου είναι ακόμα πιο κοντά, μέρα με τη μέρα. Η Ευρώπη και βασικά η “ηγέτιδα” Γερμανία έχουν αποφασίσει την «απομόνωση» του ελληνικού προβλήματος και «θωράκιση» των υπολοίπων χωρών.
Και είναι ασφαλώς το χειρότερο σενάριο που μπορεί να μας συμβεί διότι όταν λέμε απομόνωση, εννοούμε δραχμή. Βέβαια οι ευρωπαίοι λένε οτι έχουμε μια ευκαιρία, τονίζοντας με έμφαση το «μία», πράγμα που σημαίνει οτι δεν θα έχουμε άλλη.
Ποιά είναι όμως η ευκαιρία; Να πάρουμε σε μερικές μόνο μέρες μέτρα που θα έπρεπε να έχουμε πάρει σταδιακά εδώ και τριάντα χρόνια;
Να πάμε ακόμα πιο κάτω μισθούς και συντάξεις στην εξαθλίωση, όπως αυτοί θέλουν, και η κυβέρνηση μας επικροτεί;
Να τα πουλήσουμε όλα για ένα κομμάτι ψωμί, κυριολεκτικά;
Πάρα πολύ πιθανό πλέον και αυτό. Ακόμα χειρότερα κι από σήμερα δηλαδή. Αυτό όμως που αποδεικνύεται απο τη σημερινή κρίση είναι οτι η Ελλάδα «δεν μπορεί» να σωθεί και όχι οτι «δεν θέλει», όπως πολλοί ξένοι υποστηρίζουν.
Δεν μπορεί άλλωστε με αυτό το πολιτικό σύστημα, με αυτή τη δημόσια διοίκηση, με αυτό το πλέγμα πολυνομίας και ανομίας, διαφθοράς, αναξιοκρατίας να προχωρήσει πιο πέρα.
Από εκεί και πέρα έχουμε και βασικό πρόβλημα δημοκρατίας στη χώρα μας;
Προφανώς. Γιατί έχουμε μία κυβέρνηση, που ασκεί μία πολιτική, η οποία δεν έχει την παραμικρή έγκριση από τον ελληνικό λαό. Πρακτικά, άλλη εντολή πήρε η κυβέρνηση κι άλλα εφαρμόζει.
Είναι όμως απάντηση σε αυτό το πρόβλημα δημοκρατίας, μία «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας»;
Έδωσε καμία εντολή ο ελληνικός λαός «αν τα βρει σκούρα η κυβέρνηση να παραιτηθεί ή να φωνάξει και τη ΝΔ (αυτή, τη γνωστή ΝΔ) ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΝ για να συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας»; Και δεν το ξέραμε;
Φυσικά και δεν υπάρχει καμία τέτοια εντολή από τον ελληνικό λαό. Μόνη δημοκρατική απάντηση σε αυτά τα αδιέξοδα και τα προβλήματα δημοκρατίας είναι οι εκλογές. Διαφορετικά δεν έχει κανένα νόημα η «λύση» μίας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας.
Κι όπως γράφτηκε και λέγεται ήδη κι αλλού: Όσοι πλασάρουν την ιδέα αυτή (πολιτικοί, μέσα ενημέρωσης, επιχειρηματικά κέντρα) έχουν μόνο ένα πράγμα κατά νου: Πώς θα εφαρμοστεί καλύτερα η πολιτική της τρόικας. Ποιοι είναι οι «καλύτεροι» για να την εφαρμόσουν.
Μάλιστα όσοι πλασάρουν την ιδέα της συναίνεσης, πλασάρουν και τα «εκλεκτά» και «άξια» πρόσωπα, που θα μπορούσαν να βρίσκονται σε μία «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας». Ανθρώπους, πλήρως υποταγμένους σε μία λογική νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αποτυχημένους κατά τα άλλα και συνυπεύθυνους για το σημερινό χάλι.
Λένε μάλιστα, οι θιασώτες της συναίνεσης ότι μία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας είναι απάντηση προς το εξωτερικό. Ψευδές. Μία τέτοια κυβέρνηση είναι απάντηση προς τα μέσα, για να ευνουχιστεί η κοινωνία και να ακυρωθεί η αντιπολίτευση.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι πώς μπορεί η χώρα να βγει από το μνημόνιο. Και λύση δεν είναι η εφαρμογή του. Αλλά η εφαρμογή μίας αληθινά άλλης πολιτικής.
