Μια τεράστια απώλεια θρηνεί το ηλειακό ποδόσφαιρο. Έφυγε από τη ζωή στα 73 του χρόνια την Κυριακή 18/10, ένας παλαίμαχος τερματοφύλακας κι άνθρωπος που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή. Ο Μιχάλης Κανελλακόπουλος, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Άφησε την τελευταία του πνοή, μετά από προβλήματα υγείας τα οποία τα τελευταία χρόνια πάλευε σαν “λιοντάρι”. Όπως είχε παλέψει μόνος του εκείνο το αξέχαστο μπαράζ στη Νέα Σμύρνη, ματς παραμονής στη Β’ Εθνική, με τη φανέλα του Πανναυπλιακού. Ματς το οποίο είχε υποχρεώσει την άλλη μέρα την “Αθλητική Ηχώ” να γράψει με μεγάλα γράμματα: “Παναργειακός-Κανελλακόπουλος 0-1”.
Το 2010 υποβλήθηκε σε επέμβαση στην καρδιά. Το 2013 σε νέα επέμβαση στον πνεύμονα. Και τώρα, σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς. Μια τρίτη επέμβαση η οποία κι αυτή πήγε καλά, ωστόσο μετά από λίγες μέρες, δεν άντεξε. Εκτός από το ηλειακό ποδόσφαιρο, συγκλονισμένο είναι και το αργολικό ποδόσφαιρο, με τους “Κανονιέρηδες” του Ναυπλίου, ένα σημαντικό του ποδοσφαιρικό σπίτι να συγκλονίζονται από την είδηση.
Η Εξόδιος Ακολουθία, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα, 19 Οκτωβρίου στις 4.00 μ.μ. στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Αμαλιάδα.
Ο Μιχάλης Κανελλακόπουλος ξεκίνησε από τον Αστέρα Αμαλιάδας. Έκανε το άλμα στην καριέρα του στον Πανναυπλιακό και τη Β’ Εθνική. Ένας από τους κορυφαίους της Ελλάδας τερματοφύλακες στα 70’s, χτύπησε ακόμα και την πόρτα του Παναθηναϊκού, μιας ομάδας που αγαπούσε στον ελλαδικό χώρο, όπως αγαπούσε και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Υπήρξε αργότερα προπονητής και προσπάθησε να δημιουργήσει μια ομάδα φυτώριο στον Εθνικό Αμαλιάδας, μαζεύοντας τα παιδιά από τις αλάνες, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν οργανωμένες Ακαδημίες. Και πάντα δωρεάν για τα παιδιά, αφού είχε την άποψη ότι το ποδόσφαιρο είναι κορυφαίο κοινωνικό φαινόμενο. Άποψη την οποία υποστήριζε σθεναρά: “Το ποδόσφαιρο το έχω μάθει αλλιώς. Οι παράγοντες των ομάδων, οι σύλλογοι, αυτοί επωμίζονται τα βάρη της ανάδειξης ταλέντων. Όχι οι ποδοσφαιριστές και οι οικογένειές τους“.
Αργότερα δημιούργησε τον Πολυνίκη, ο οποίος έφτασε μια ανάσα από τη μεγάλη τοπική κατηγορία με γηγενείς μόνο παίκτες. Πέρα από τη δραστηριότητά του στο ποδόσφαιρο, διατηρούσε πρακτορείο ΟΠΑΠ στην Αμαλιάδα και είχε διατελέσει Πρόεδρος του πανελλήνιου συνδικαλιστικού οργάνου των πρακτόρων ΟΠΑΠ.
Πρώτος σε μια εποχή διαφορετική, αντιλήφθηκε ότι το ηλειακό ποδόσφαιρο δεν θα είχε μέλλον, αν δεν έφτιαχνε υποδομές. Κατασκεύασε με τον Στάθη Νινόπουλο ένα πρότυπο γήπεδο με φυσικό χλοοτάπητα στη Μαραθιά, το Athletic Park. Στέγασε εκεί τα όνειρα τοπικών ομάδων και ποδοσφαιριστών, αφού έγινε το προπονητήριό τους για πολλά χρόνια. Το 2009, ένας άλλος αείμνηστος, ο Δημήτρης Γκουβίτσας, μαζί με τη σύζυγό του Ρούλα Γκουβίτσα, Πρόεδρο του Αστέρα, τον τοποθέτησαν Γενικό Αρχηγό του Αστέρα. Η εμβέλεια της προσωπικότητάς του ήταν τέτοια που βοήθησε την ομάδα να ανέβει αήττητη, να κάνει το νταμπλ, νικώντας Πανηλειακό και ΠΑΟΒ με το ίδιο σκορ, 2-0, στο Κύπελλο. Ανέβηκε ο Αστέρας και να διεκδίκησε ξανά αήττητις τη δεύτερη απανωτή άνοδο, απέναντι στη μεγάλη Καλαμάτα, νικώντας με 3-0 τη Σπάρτη. Το όνειρο της νέας ανόδου στη Β’ Εθνική τότε έσβησε για τον Αστέρα όταν ο Δημήτρης Γκουβίτσας αρρώστησε.
Ο Μιχάλης Κανελλακόπουλος, έφυγε αφού πρώτα ένα άλλο όνειρό του έγινε πραγματικότητα. Να δει μια σχολή τερματοφυλάκων και στην Ηλεία. Να δει τη νέα γενιά τερματοφυλάκων, να τον βραβεύει για την προσφορά του σε αυτή τη μοναχική θέση (φωτό – από το περασμένο καλοκαίρι με τον Ανδρέα Αντωνόπουλο, εκ των ιδρυτών αυτής της σχολής)…
(με πληροφορίες του κειμένου από το Ilia.news.gr)
