Η κλεψύδρα της ζωής έριξε την τελευταία σταγόνα…
Η ιστορία της ζωής είναι ταχύτερη από ριπή οφθαλμού…
Ληξιπρόθεσμη και προσωρινή η ζωή…
Αρχή και τέλος.
Μακάριοι εκείνοι που βρίσκονται στην αρχή και κατανοούν την σημασία του τέλους…
Ο αγαπητός φίλος Χρήστος Κανελλακόπουλος υπήρξε ένα άτομο με εύστροφο μυαλό και επιστημονική γνώση, με ιδιαίτερη ευαισθησία στην Παράδοση, στον Πολιτισμό και καλός φίλος.
Άτομο με τεκμηριωμένη άποψη, με στόχο το όμορφο, το καλαίσθητο, με σεβασμό στους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης.
Με συνεχή προσπάθεια για την καλή, ποιοτική παραγωγή οίνου, κόπιασε για να διατηρήσει και να μεγαλώσει την φήμη του ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗ.
Αθόρυβος πρωτεργάτης του Λαογραφικού Μουσείου Πύργου και της Πινακοθήκης, του πρώτου Καρναβαλιού στον Πύργο, των Ανθεστηριων, το έργο της ανακατασκευής του ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ και η αγορά οικοπέδου δίπλα του Θεάτρου ΑΠΟΛΛΩΝ για την διαμόρφωση πλατείας που αναδικνύει το παλιό θέατρο.
Αλλά και με συμβολή στον οραματισμό μεγάλων έργων επί Δημαρχίας του πατέρα του Λάμπη Κανελλακόπουλου, όπως η ύδρευση του Πύργου από τις πηγές της Νεράιδας, η ίδρυση της ΔΕΥΑΠ, η κατασκευή του Λάτσειου Δημοτικού Μεγάρου, η έναρξη κατασκευής του Βιολογικού Καθαρισμού, κ.α
Το απόλυτο παράδειγμα της καθαρότητας της ψυχής και της ισορροπίας ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε και αυτό που είναι σωστό.
Μια αστραπή η ζωή σου, μα πρόλαβες να φωτίσεις τόσα πολλά και τόσων πολλών τα σκοτάδια.
Τολμώ να επαναλάβω την Αποστολική ρήση: Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθης, την πίστην τετήρηκες, τον δρόμο τετέλεκες…
“Μακαρία η οδός … ότι ητοιμάσθη σοι τόπος νοερός, τόπος χλοερός, τόπος αναπαύσεως”
Ένα αναμμένο κερί και λίγα λουλούδια σου αφήνουμε συντροφιά για το μακρινό ταξίδι σου.
Στο καλό φίλε…
Καλό Παράδεισο…