Φίλες και Φίλοι,
Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι σταφιδοπαραγωγοί στο Νομό μας αλλά
και στις άλλες περιοχές της Πελοποννήσου και των Ιόνιων Νησιών από πέρυσι κιόλας με
την μηδαμινή σχεδόν τιμή του προϊόντος, το τελευταίο διάστημα έχουν οξυνθεί ακόμα
περισσότερο.
Φέτος σε όλα τα προηγούμενα προστίθεται το υπέρογκο κόστος παραγωγής,
η εκτόξευση της ακρίβειας, Οι τιμές που ξεκίνησαν να παίρνουν τη νέα σοδειά έμποροι και
βιομήχανοι απέχουν πολύ από τις ανάγκες των αγροτών. Τιμές που δεν καλύπτουν καν το
κόστος παραγωγής και φυσικά αποδεικνύονται λόγια του αέρα η κάλυψη της περσινής
ζημιάς.
Και όλα αυτά τη στιγμή που με τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων, σημερινής και
προηγούμενες. η δραματική μείωση της παραγωγής της κορινθιακής σταφίδας
συνεχίζεται με αποτέλεσμα η παραγωγή που έχει απομείνει να είναι ελάχιστη σε σχέση με
το παρελθόν. Πολλοί από εσάς θυμόσαστε την δεκαετία του ‘80 πόσα στρέμματα
σταφίδας καλλιεργούταν στην περιοχή και πόσα από αυτά συνεχίζουν να υφίστανται
σήμερα. Και μιλάμε για ένα προϊόν που παγκοσμίως υπερέχουμε σε ποιότητα και πουθενά
αλλού δεν μπορούν να μας ανταγωνιστούν σύμφωνα με τους νόμους που υποστηρίζουν
οι πολιτικές των κομμάτων που υποστηρίζουν οι προηγούμενοι ομιλητές.
Όμως το αποτέλεσμα για την σταφίδα το ζούμε όλοι μας. Επιβεβαιώνεται δυστυχώς για
ακόμα μια φορά ότι τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες οφείλονται
αποκλειστικά και μόνο στους νόμους της αγοράς όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός και το
κέρδος των μεγαλεμπόρων, βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζών και όχι η σχεδιασμένη
παραγωγή για την κάλυψη των πραγματικών διατροφικών λαϊκών αναγκών!
Η δύσκολη και ασφυκτική κατάσταση που βιώνουν, είναι αποτέλεσμα της γενικότερης καταστροφικής
πολιτικής που ακολούθησαν και ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις, στο πλαίσιο της
στήριξης και υλοποίησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ κάτω από τις προσταγές
των «αγορών». Και όποιος δεν το κατάλαβε ακόμα τα νταούλια τα βαράνε οι αγορές στο
σύστημα που ζούμε και οι αγρότες χορεύουν το χορό του Ζαλόγγου.
Ακούσαμε όλους τους εκπροσώπους των κομμάτων πριν να μιλάνε για το σοβαρό
πρόβλημα της σταφίδας. Βλέπουμε τους Βουλευτές του νομού να αρθρογραφούν και να
αναγνωρίζουν το πρόβλημα. Το ζήτημα όμως δεν είναι να βλέπουμε ή έστω ν’
αναγνωρίζουν κυβερνητικοί και κόμματα τα λαϊκά προβλήματα. Είναι να δούμε και τι λένε
για τις αιτίες τους, τι ευθύνη έχουν γι’ αυτές τις αιτίες, γιατί οδηγήθηκαν σε τέτοιες
επιλογές, και φτάσαμε σήμερα σε τέτοιο αδιέξοδο. Τι έκαναν όλα τα προηγούμενα
μπροστά στα δίκαια αιτήματα των αγροτών και στο νομό μας και πανελλαδικά.
Το ΚΚΕ με όλες του τις δυνάμεις, αγροτικές αλλά και εργατικές, στήριξε και στηρίζει τα
αιτήματα επιβίωσης που έχετε για τις κατώτατες εγγυημένες τιμές παραγωγού, για το
αφορολόγητο πετρέλαιο, για την παραγραφή χρεών στον ΕΛΓΑ, για την ελάφρυνση από
τα χρέη στη ΔΕΗ, στεκόμαστε μπροστά στους δίκαιους αγώνες σας.
Κι αυτό δεν το κάνουμε παραμονές εκλογών, αλλά σταθερά, γιατί το ΚΚΕ πρώτα απ’
όλα πιστεύει στον αγώνα, στον αγροτικό – εργατικό – λαϊκό αγώνα, γιατί το ΚΚΕ
αναγνωρίζει και διαχωρίζει το συμφέρον του εργαζόμενου, του αγρότη, του μισθωτού,
του συνταξιούχου, από το συμφέρον του βιομήχανου, του τραπεζίτη, του μεγαλέμπορου.
Απ’ αυτή τη σκοπιά θέλουμε και οι ίδιοι οι αγρότες να κουβεντιάσουν για το μέλλον του
για το μέλλον της αγροτικής παραγωγής. Άλλωστε στο μέλλον του αγρότη αναφέρονται
κυβερνήσεις, ΕΕ, κόμματα, τράπεζες, επιτελεία. Δεν πρέπει ο ίδιος να προβληματιστεί για
το μέλλον που του ετοιμάζουν χωρίς αυτών;
Η ΕΕ απευθυνόμενη στις ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ
πριν, του ΠΑΣΟΚ πιο πριν, ισχυρίζεται ότι το κόστος παραγωγής είναι υψηλό γιατί η
αγροτική παραγωγή είναι σκορπισμένη σε πολλά αγροτικά νοικοκυριά που πρέπει να
συγκεντρωθούν.
Ταυτόχρονα, όμως, μιλάνε γι’ ατομική οικονομική πρωτοβουλία, αλλά στην
πραγματικότητα εννοούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία, το πολύ-πολύ ν’ ανέχονται τη
μικρή αγροτική παραγωγή για όσο διάστημα ακόμα τη χρειάζονται τα βιομηχανικά μονοπώλια π.χ. να παίρνουν τη σταφίδα τζάμπα από τον αγρότη, το γάλα όσο-όσο από τον κτηνοτρόφο ή οι μεγαλοεξαγωγείς το λάδι, το καρπούζι κ.λπ.
Φίλες και Φίλοι,
Πολλοί από εσάς με βάση τις εξελίξεις τα δύο τελευταία χρόνια σκεφτόσαστε να αλλάξετε
καλλιέργεια να αφήσετε την σταφίδα και να καλλιεργήσετε στα κτήματα σας κάτι άλλο.
Αυτό λύνει το πρόβλημα ή υπάρχει κάτι που μας διασφαλίζει ότι το λάδι που φέτος είχε
τιμή θα έχει και μετά από 2 ή 3 χρόνια; Η οικονομία της αγοράς, που τόσο εκθειάζουν,
δεν μπορεί να προστατεύσει τον αγρότη ούτε από τα φυσικά φαινόμενα ούτε από τον
αδυσώπητο ανταγωνισμό. Ανέβηκαν κάποιες τιμές άλλων αγροτικών προϊόντων, αλλά
ταυτόχρονα ανέβηκαν πολύ περισσότερο το κόστος παραγωγής, οι τιμές στα λιπάσματα,
στα φυτοφάρμακα, στο ηλεκτρικό ρεύμα.
Αυτό δεν αντιμετωπίζουμε συνέχεια μια χρονιά ανεβαίνει η ζήτηση – η τιμή π.χ. του
ελαιολάδου γιατί σε κάποια χώρα, π.χ. στην Ισπανία, δεν υπήρχε αντίστοιχα καλή
παραγωγή, αλλά την επόμενη μένει αδιάθετη στις αποθήκες.
Αναμφίβολα η αγροτική παραγωγή είναι συνδεδεμένη με τη βιομηχανική, αλλά οι σχέσεις
του αγρότη με τα βιομηχανικά και τα τραπεζικά μονοπώλια δεν είναι σχέσεις αμοιβαίου
οφέλους, είναι σχέσεις εκμετάλλευσης. Δεν είναι σχέσεις βοήθειας του αγρότη, γι’ αυτό
συνεχώς πνίγεται στα χρέη, γι’ αυτό είναι σε συνεχή αμφισβήτηση η όποια ιδιοκτησία ή
ιδιοχρησία γης έχει, άλλοτε απειλούμενη από τα χρυσόβουλα του Σουλτάνου που
χρησιμοποιεί για τίτλους η Εκκλησία κι άλλοτε απευθείας από τα χρέη στις βιομηχανίες
αγροεφοδίων, στον ΕΛΓΑ, κ.λπ.
Όμως και αν ακόμα δεχτούμε ότι η τιμή π.χ. στο Λάδι τα επόμενα χρόνια θα είναι
σταθερά καλή ποιος θα μπορέσει να επιβιώσει αλλάζοντας καλλιέργεια τώρα περιμένοντας
να πάρει εισόδημα μετά από 8 με 10 χρόνια. Θα έχει εγκαταλείψει την Γη του και θα
έχουν ερημώσει τα χωριά μας.
Καλό σε αυτό το σημείο είναι να θυμηθούμε γιατί οι προγονοί μας στην περιοχή, οι
παππούδες μας και οι πατεράδες μας κατέληξαν να καλλιεργήσουν σταφίδα και δεν
έβαλαν όλοι πχ ελιές ή άλλη καλλιέργεια. Το ένα είναι ότι η περιοχή εδώ δεν είχε εύκολα
τη δυνατότητα της άρδευσης. Κάτι που φυσικά ισχύει ακόμα αφού κράτος και τοπική
διοίκηση δεν έχει κάνει κανένα έργο στην περιοχή που να την καθιστά αρδευόμενη.
Το δεύτερο όμως και ποιο σημαντικό είναι ότι ο αγρότης πάντα δεν ζούσε από το κέρδος
που έβγαζε η παραγωγή του. Αυτό που ζήταγε και ζητάει και σήμερα είναι να πληρώνεται
ο ίδιος και η οικογένεια του τα μεροκάματα που κάνει στα χωράφια. Δουλεύει 365 μέρες
το χρόνο ο ίδιος και όλα τα μέλη της οικογένειας του και με το προϊόν που παράγει θέλει
να καταφέρει να επιβιώσει. ΟΧΙ να πλουτίσει να ζήσει. Και αυτός είναι ο λόγος που
κατέφυγαν στην καλλιέργεια της σταφίδας. Οι κλήροι που κατείχαν και κατέχουν η
μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών στην περιοχή είναι μικρή στράφηκαν σε εντατικές
καλλιέργειες, που σε μικρές εκτάσεις χρειάζονται πολλά μεροκάματα. Αυτό δεν έχει
αλλάξει μέχρι σήμερα.
Φίλες και Φίλοι,
Η ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ για την κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι
σταφιδοπαραγωγοί είναι τεράστια, μιας και υστέρα από αγωνιστικές κινητοποιήσεις των
σταφιδοπαραγωγών, ερωτήσεων που κατέθεσαν οι βουλευτές του ΚΚΕ στην Βουλή,
δεσμεύτηκε για επίλυση του προβλήματος για αγορά και με διαμεσολάβηση του κράτους
των αποθεμάτων που είχαν δημιουργηθεί, κάτι που όχι μόνο δεν τήρησε, αλλά συνεχίζει
να παραδίδει τον ιδρώτα και το βιός των αγροτών στα «νύχια» των μεγαλέμπορων και
μεταποιητών.
Σήμερα έχει συγκεντρωθεί πλούσια πείρα από τους σταφιδοπαραγωγούς και συνολικά
από τους αγρότες της περιοχής, γι’ αυτό και δεν πρέπει να υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη
τόσο στην κυβέρνηση της ΝΔ που συνθλιβεί το εισόδημα τους, όσο και των
προηγουμένων κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ή οποιουδήποτε άλλου νέου σχήματος κυβερνητικής συνεργασίας ετοιμάζεται.
Λύση μόνο μπορεί να βρεθεί με τον συλλογικό αγώνα των αγροτών απαιτώντας:
Αυξημένη κατώτατη εγγυημένη τιμή παραγωγού για την σταφίδα, που να καλύπτουν
το κόστος παραγωγής και να επιτρέπουν την επιβίωση των παραγωγών και συνέχιση της
καλλιεργητικής δραστηριότητας.
Αναπλήρωση της απώλειας του περσινού εισοδήματος των σταφιδοπαραγωγών.
Μείωση του κόστους παραγωγής με αφορολόγητο πετρέλαιο όπως στους
εφοπλιστές. Μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος, πλήρης κατάργηση της ρήτρας
αναπροσαρμογής, φόρων, άλλων επιβαρύνσεων και τελών. Κατάργηση του ΦΠΑ σε μέσα
και εφόδια και σε βασικά είδη των αναγκών της λαϊκής οικογένειας.
Εξόφληση του συνόλου των αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ άμεσα. Αλλαγή του
κανονισμού του ΕΛΓΑ ώστε να ασφαλίζει και να αποζημιώνει την παραγωγή και το
κεφάλαιο από όλες τις φυσικές καταστροφές και νόσους στο 100% με επαρκή κρατική
χρηματοδότηση.
Άμεση παύση πλειστηριασμών και κατασχέσεων, κάθε μέτρου αναγκαστικής
απαλλοτρίωσης αναγκαστικής είσπραξης προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ, τους
ιδιώτες, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
