Αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου, η μνήμη ενός Αγίου αποτελεί σημαντικό γεγονός για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αλλά ιδιαίτερα για την Ενορία, η οποία πανηγυρίζει και δέχεται την τιμή από τον Άγιο, στο όνομα του οποίου εγκαινιάσθηκε ο Ιερός Ναός της. Επίσης είναι αφορμή χαράς, και επικοινωνίας μεταξύ των μελών της. Αυτή την χαρά και την πνευματική αγαλλίαση θα νοιώσουν οι Χριστιανοί της Ενορίας του Καταραχίου αλλά και του Πύργου γενικότερα, κατά την ετήσια αυτή μεγαλοπρεπή πανήγυρη, τιμώντας την έφορο και προστάτιδα αυτής της Ενορίας την Αγία Μαρίνα!
Η Αγία Μαρίνα όπως θα δείτε και παρακάτω κατηχήθηκε από την παιδική της ηλικία στην πίστη του Χριστού και για την πίστη της αυτή πολεμήθηκε, μαρτύρησε και παρέδωσε τον πνεύμα της στον Χριστό. Η μεγαλύτερη προσφορά της Αγίας ήταν η σεπτή ζωή της και γι’ αυτό ο Θεός και η Εκκλησία μας την έχει κατατάξει στους μεγαλομάρτυρες αυτής.
ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΑΡΙΝΑΣ
Κατήγετο από την Αντιόχεια της Πισιδίας, από γονείς επιφανείς. Ο πατέρας της, ο Αιδέσιος ήταν επίσημος ιερέας των ειδώλων, γνωστός σε όλους. Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση της μονάκριβης κόρης της Μαρίνας.
Ο πατέρας αναγκάσθηκε να εμπιστευθεί το βρέφος σε μια γυναίκα που κατοικούσε περί τα τρία χιλιόμετρα έξω από την πόλη, για να το θηλάζει. Τούτο ήταν οικονομία Θεού, γιατί μακρυά από το ειδωλολατρικό περιβάλλον του πατέρα της, καθώς μεγάλωνε άκουγε οι γύρω της να μιλούν για το Χριστό, να διηγούνται τα θαύματά Του, τα παθήματά Του, τον σταυρικό θάνατο που υπέστη και τη θαυμαστή Ανάσταση και Ανάληψή Του στον ουρανό. Η παιδική ψυχή της συγκινείτο από όλα αυτά και ρωτούσε και προσπαθούσε να μάθει όλο και περισσότερα για τη νέα πίστη. Άκουγε ότι οι ειδωλολάτρες κατεδίωκαν τους χριστιανούς και τους βασάνιζαν για να τους αναγκάζουν να θυσιάσουν στα είδωλα, αλλά εκείνοι αντιμετώπιζαν με θάρρος τα μαρτύρια και έμεναν πιστοί στον αληθινό Θεό.
Μέσα της άρχισε να αυξάνει ο θαυμασμός της γι’ αυτούς τους Μάρτυρες και όταν μεγάλωσε και έφθασε στα 15 της χρόνια, δεν δίσταζε να φανερώνει την πίστη της στον Χριστό και να μιλά για τον αληθινό Θεό, που έγινε άνθρωπος και πέθανε για τη σωτηρία μας. Ο ειδωλολάτρης πατέρας της όταν τα πληροφορήθηκε αυτά, δεν ήθελε καν να αντικρύσει το πρόσωπο της κόρης του και την απεκλήρωσε. Λυπόταν η ευλαβής κόρη το κατάντημα του πατέρα της να υπηρετεί ψεύτικους θεούς και να μη θέλει να ανοίξει τα μάτια του στο αληθινό Φως, στον Χριστό. Με τον καιρό γιγάντωσε ο πόθος της, αν χρειασθεί να μαρτυρήσει κι αυτή για τον Χριστό, όπως τόσοι άλλοι.
Έπαρχος το έτος 270 στα μέρη εκείνα ήταν ο Ολύβριος, που ήταν γνωστός για την αγριότητά του και το μίσος του εναντίον των χριστιανών, που τους θεωρούσε επικίνδυνους για την αυτοκρατορία. Όταν επισκέφθηκε την Αντιόχεια και έμαθε ότι η κόρη του επισήμου ιερέα των ειδώλων ήταν χριστιανή και παρασύρει και άλλους στην πίστη της, διέταξε να την συλλάβουν και να την οδηγήσουν μπροστά του να δικαστεί. Η αγνή κόρη προσευχόταν στο δρόμο να της δώσει ο Κύριος δύναμη και σοφία να κρατήσει την πίστη της μέχρι τέλους και να αντέξει τα βασανιστήρια. Όταν έφθασαν στο παλάτι, ο Έπαρχος τη ρώτησε να ειπεί το όνομά της και ποιον θεόν πιστεύει. Η χριστιανή κόρη με θάρρος του απάντησε: «Μαρίναν με λέγουσιν, της Πισιδίας γέννημα και θρέμμα, ελευθέρων γονέων τέκνον και εύχομαι να γίνω δούλη του Θεού και Σωτήρος μου Ιησού Χριστού, όστις έκαμεν όλον τον κόσμον». Ο Έπαρχος όταν είδε ότι με τις συμβουλές και τις υποσχέσεις δεν μπορούσε να της αλλάξει τις πεποιθήσεις της, άρχισε τις απειλές και τα μαρτύρια.
Επί ημέρες βασάνιζαν την αφοσιωμένη στον Χριστό αγνή κόρη. Κατά τη διάρκεια της ημέρας υπέφερε τα απάνθρωπα βασανιστήρια και τη νύχτα την έκλειναν στη φυλακή χωρίς τροφή. Εκεί στο σκοτεινό κελλί αντιμετώπιζε με θάρρος τις επιθέσεις του σατανά, που επεδίωκε «ως λέων ωρυόμενος» να την εκφοβίσει. Αλλά είχε και την παρηγορία και την ενίσχυση του Τιμίου Σταυρού, που ακτινοβολούσε ουράνιο φως και ιαματική χάρη.
Η Μάρτυς υπέφερε με γενναιότητα τους ραβδισμούς με αγκαθωτά ραβδιά, το ξέσχισμα του σώματός της με σιδερένια νύχια, το κρέμασμα στο ξύλο, τα καψίματα στις πλευρές και στο στήθος της με μεγάλες αναμμένες λαμπάδες, το βούτηγμα στο μεγάλο καζάνι και τόσα άλλα, που μετάτρεψαν το εφηβικό της σώμα σε μια αιμορροούσα πληγή. Πλήθη ανθρώπων παρακολουθούσαν τα μαρτύριά της με ποικίλα αισθήματα. Πού εύρισκε τη δύναμη το δεκαπεντάχρονο αυτό κορίτσι να τα αντιμετωπίζει με τόση ηρεμία και καρτερία όλα αυτά και επί πλέον να ευχαριστεί το Θεό που την αξιώνει για την αγάπη Του να υποφέρει! Την απάντηση την πήραν την τελευταία ημέρα του μαρτυρίου της. Όταν την έφεραν από τη φυλακή και την έστησαν και πάλι μπροστά στον Έπαρχο, δεν πίστευαν στα μάτια τους.
Μα είναι αυτή η ίδια που μέχρι την προηγούμενη ημέρα της ξέσχιζαν το πρόσωπό της και ολόκληρο το σώμα της; Πώς δεν βλέπουν ούτε ίχνη από τις πληγές της; Κατάπληκτοι ακούν σε λίγο με παρρησία να αποκαλύπτει στον ηγεμόνα το τι συνέβη. «Μάθε ότι ο αληθινός και μόνος Θεός, που θεραπεύει ψυχές και σώματα, με θεράπευσε». Και σαν επιβεβαίωση των λόγων της, φοβερός σεισμός έσεισε τον τόπο και ακούστηκε φωνή από τον ουρανό, που καλούσε τη μάρτυρα να απολαύσει τον στέφανον της αφθαρσίας στα ουράνια σκηνώματα. Το πλήθος συγκλονίστηκε απ’ όσα έβλεπε και άκουγε και πίστεψαν στον Χριστό χιλιάδες, που τον ομολογούσαν ως Θεόν τους και διεκήρυτταν ότι ήσαν και αυτοί έτοιμοι να θυσιαστούν για τον Χριστό.
Ο Έπαρχος πανικοβλήθηκε και πήρε την πιο απάνθρωπη απόφαση. Διέταξε τον στρατόν του να φονεύει χωρίς άλλη διαδικασία όποιον λέγει ότι πιστεύει τον Χριστό ως Θεό και δεν δέχεται να θυσιάζει στα είδωλα. Στον γενικό αυτό διωγμό, στην Επαρχία της Πισιδίας, μαρτύρησαν δέκα πέντε και πλέον χιλιάδες.
Η Εκκλησία μας δέχθηκε το ειδικό αυτό Βάπτισμα του αίματός τους, τους κατέταξε στη χορεία των Αγίων Μαρτύρων και τους εορτάζει την 16ην Ιουλίου, παραμονή της εορτής της Αγίας Μαρίνας.
Επί πλέον, ο Έπαρχος πρόσθεσε και ένα ακόμη κακούργημά του. Από φόβο μήπως αν παραταθεί η ζωή της Μαρίνας αυξηθεί ακόμη περισσότερο ο αριθμός των χριστιανών, έδωσε διαταγή να αποκεφαλισθεί. Έτσι η Μεγαλομάρτυς παρέδωκε την ψυχή της στον Νυμφίον της Χριστόν, το δε μαρτυρικό πάναγνο σώμα της το ενταφίασαν κρυφά οι χριστιανοί με βαθειά ευλάβεια. Αργότερα τα ιερά Λείψανά της μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και εφυλάσσοντο στον ναόν του Χριστού Παντεπόπτου μέχρι την κατάληψη της Πόλης από τους σταυροφόρους.
Η Αγία Μαρίνα σε κάποιες αγιογραφίες εικονίζεται να κρατά τον διάβολο από τα κέρατα, να τον εμπαίζει και να τον καταισχύνη. Αυτό φανερώνει ότι ο διάβολος είναι ανίσχυρος, αφού μπορούν με την δύναμη του Χριστού να τον νικήσουν και να τον εξευτελίσουν άνθρωποι φαινομενικά αδύναμοι, καθώς και μικρά παιδιά. Για αυτό και θεωρείται η Αγία Μαρίνα προστάτιδα κατά των διαμόνων, τους οποίους πολέμησε και κατετρόπωσε με την ζωή της και την πίστη της στο Χριστό! Μπορεί αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου, ο σύγχρονος άνθρωπος να θεωρεί μύθευμα την ύπαρξη του διαβόλου ωστόσο αυτός όχι μόνο υπάρχει αλλά και δρα ποικιλοτρόπως στην σύγχρονη ανθρώπινη ζωή οδηγώντας τον άνθρωπο σε άσχημες καταστάσεις και πολλά προβλήματα τα οποία είναι αντιληπτά στην σημερινή δύσκολη και παραπαίουσα κοινωνία μας, όπως ψυχικές ασθένειες, ναρκωτικά, μαγεία, αστρολογία, μέντιουμ και πολλά άλλα ακόμη.
Αυτά αγαπητοί μουι, όσον αφορά εις τον βίο και την πολιτεία της εορταζομένης Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας. Νομίζω, ότι ο βίος της, και το φρόνημά της, μας διδάσκουν. Δεν χρειάζονται, από εμάς, ούτε σχόλια, ούτε αναλύσεις. Το μόνο που πρέπει να πούμε και να ομολογούμε για κάθε Άγιο της Εκκλησίας μας, είναι ότι όντως: «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού». Καθώς επίσης: «Αγία του Θεού, Πρέσβευε Υπέρ Ημών των Αμαρτωλών».
Ας απευθύνουμε την προσευχή μας, ας εναποθέσουμε την ελπίδα μας στην εορταζομένη Αγία Μαρίνα και να αναζωογονήσουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας, προσερχόμενοι στις διήμερες Θρησκευτικές εκδηλώσεις αυτής της Ενορίας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ.ΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΣΙΝΗ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ. (17-07-2016).
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΗΔΗΜΑΣ
