6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΑΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ!!
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ!
Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ!
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΟΡΦΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΗΡΩΝ!
Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΩΝ!
«Στην πλώρη κάθεται ο Χριστός, στη μέση η Παναγιά
και πίσω στο τιμόνι του κάθεται ο Αη’ Νικόλας».
Έτσι εικονογραφείται αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου, σε ένα νησιώτικο τραγούδι ο Άγιος Νικόλαος. Οδηγός των Ναυτιλλομένων, οιακοστρόφος των πλοίων, προστάτης των θαλασσινών και των ξενιτεμένων. Ο Αγιοθαλασσίτης του Ελληνισμού της διασποράς, ο συμπαραστάτης των θλιμμένων, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η ελπίδα των ναυαγών και όσων ζητούν προστασία από τις τρικυμίες της ζωής.
Ο Άγιος Νικόλαος, είναι η ήμερη πρεσβυτική μορφή μέσα στη χορεία των αγίων Ιεραρχών της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Είναι ο τύπος και ο κανόνας της ιερατικής ταπεινοφροσύνης και πραότητας. «Εικόνα πραότητος» τον ονομάζει η Εκκλησία, γιατί πρώτος καρπός της ταπεινοφροσύνης είναι η πραότητα. Ο Άγιος Νικόλαος είναι εκείνος ο λειτουργός της Εκκλησίας μας, που με την ταπεινοφροσύνη και την πραότητά του, με το φρόνημα της στερήσεως μάλλον και της εκούσιας φτώχειας, έφτασε στην πνευματική πληρότητα και απόκτησε τον ουρανό! Κανόνας και πρότυπο είναι ο ΄Άγιος Ιεράρχης, καθώς το ψάλλει η Εκκλησία στο γνωστό σε όλους τροπάριο. «Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια διά τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά τη πτωχεία τα πλούσια…».
Λίγοι κέρδισαν τόση αγάπη και τόση συμπάθεια στις συνειδήσεις των ανθρώπων, όσο ο Άγιος Νικόλαος. Στον Άγιο Νικόλαο πραγματοποιήθηκε κατά λέξη ο λόγος του Κυρίου Ιησού Χριστού «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην». «Πράος και ταπεινός τη καρδία», καθώς και ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Νικόλαος είναι γνωστός και τιμάται σε κάθε τόπο. Το όνομά του είναι γνωστό σ’ όλο τον κόσμο και σχεδόν δεν υπάρχει Χριστιανική οικογένεια, που να μην το τιμά σ’ ένα της πρόσωπο.
Ο Λαοφιλής και θαυματουργός Άγιος Νικόλαος, ο οποίος αποτελεί όπως προαναφέρθηκε το μέτρο της πίστεως, της πραότητος, της ταπείνωσης και της αγάπης, γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. και συγκεκριμένα στις 15 Μαρτίου του 270 στα Πάταρα της Λυκίας (σημερινό Γκελεμίς Τουρκίας), από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 – 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες ενός πτωχού οικογενειάρχη, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.
Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας (σημερινό Ντεμρέ Τουρκίας). Από την θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Η άνοδός του, στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο των Μύρων της Λυκίας, προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών, οι οποίοι των συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια.
Όταν όμως ανήλθε στον Αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι Χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Ο Άγιος Νικόλαος υπερασπίστηκε την αποκεκαλυμμένη από τον Θεό αλήθεια, μέσα από την αγία, ασκητική ζωή και ομολογιακή πολιτεία του. Αντιμετώπισε με παρρησία και δια λόγων και δια έργων τους αιρετικούς που θέλησαν να νοθεύσουν την αλήθεια του Ευαγγελίου, συμμετέχοντας ενεργά στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας της Βιθυνίας το (325) μ.Χ., όπου διαμορφώθηκε εν πολλοίς το Χριστιανικό δόγμα, με την καταδίκη της αίρεσης του Αρείου, ενώ ξεχώρισε ο Άγιος Νικόλαος, για την σοφία και την ηθική του τελειότητα, καταρρίπτοντας τις κακοδοξίες του Αρείου όπως θα δούμε και παρακάτω.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν επίσης προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του. Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα λόγω σφοδρών ανέμων και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει τον θαυματουργό Άγιo.
Εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 73 ετών, στις 6 Δεκεμβρίου του 343 μ.Χ. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», επειδή τα λείψανά του, άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο. Το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του, βρίσκονται σήμερα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας και ένα μέρος τους στον ναό του Αγίου Νικολάου στο νησάκι Λίντο της Βενετίας. Η μεταφορά τους στην Ιταλία έγινε επί βυζαντινού αυτοκράτορος Αλεξίου Β’ του Κομνηνού (1180-1183), όταν τα Μύρα κατακτήθηκαν από τους Σελτζούκους Τούρκους και υπήρχε κίνδυνος να τα καταστρέψουν.
Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον Ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι Προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού. Είναι ο πολιούχος Άγιος της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, του Γαλαξειδίου, της Κοζάνης, του Πολύγυρου, της Σητείας και της Σύρου, ενώ σε τοπικό επίπεδο είναι Πολιούχος της Γαστούνης. Στον Ρωμαιοκαθολικό Κόσμο ο Άγιος Νικόλαος, εκτός από τους ναυτικούς, είναι προστάτης των παιδιών, των απασχολουμένων στα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, των ενεχυροδανειστών, των φαρμακοποιών, των μεταμελημένων κλεπτών, των βαρελοποιών, των εμπόρων και των αδίκως κατηγορηθέντων. Στην δυτική παράδοση τέλος ο Άγιος Νικόλαος (Santa Claus) είθισται να φέρνει τα Χριστουγεννιάτικα δώρα στα παιδιά, όπως, στη δική μας παράδοση, ο Άγιος Βασίλης.
Ο Αϊ-Νικόλας ο θαλασσοδαρμένος, των θαλασσών ο άγιος, ο φιλόλαος και προστάτης των ναυτικών, και όλων των πτωχών και πονεμένων συμπαραστάτης, τιμάται την 6η Δεκεμβρίου κάθε έτους, όλως ιδιαιτέρως από όλο τον Ορθόδοξο λαό αλλά και ολόκληρη την οικουμένη. Η ιερή μνήμη του, εορτάζεται σε Ανατολή και Δύση.
Ο Αϊ Νικόλας αγαπητοί μου φίλοι, είναι ένα φωτεινό παράδειγμα. Σε μία εποχή όπως η σημερινή που προσφέρει κάποιες ευκολίες και ανέσεις, αλλά συγχρόνως σύγχυση και ταραχή, ο άγιος μας καθοδηγεί από ψηλά. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να πάρουν τη θέση του Θεού στη ζωή μας. Η πονηρία και η κακία βρίσκει τρόπους να μπει στα βάθη της ψυχής και να μας παγιδέψει. Ο Άγιος όμως μας ελευθερώνει, όταν κοντά του προστρέχουμε.
«Νικόλαε μακάριε, προσπίπτοντά με οἴκτειρον, δέομαί σου καὶ τὰ ὄμματα σοφέ, φώτισον τῆς ψυχῆς μου, ἵνα καθαρῶς βλέψω, τὸν φωτοδότην καὶ οἰκτίρμονα».
Ο Άγιος Νικόλαος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ.
Η «εικόνα της πραότητος», χαστουκίζει τον αιρετικό Άρειον.
Βρισκόμαστε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.. Ο Χριστιανισμός και το κήρυγμα της Αναστάσεως του Χριστού από τη μικρή γειτονία της Παλαιστίνης διαδίδεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Νίκαια γίνεται για πρώτη φορά επισήμως η θεολογική παλαίστρα για όσους έχουν καταλάβει τι είναι ο Χριστός. Από τη μία μεριά οι 318 θεοφόροι Πατέρες και από την άλλη ο διάβολος μέσα από τον ορθολογισμό του διανοούμενου Αρείου.
Ο Άρειος διδάσκει αίρεση έχοντας προικισμένο νου και χειμαρρώδη λόγο. Διακηρύσσει στην Σύνοδο ότι ο Εσταυρωμένος του Γολγοθά και Αναστημένος του Τάφου είναι κτίσμα του ενός και μεγάλου Θεού, του Πατέρα. Η γοητεία του λόγου του κλονίζει ακόμη και κληρικούς, όπως τον Ευσέβιο Νικομηδείας και τον Ευσέβιο Καισαρείας. Ο Άρειος μπροστά στον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τον πρόεδρο της Συνόδου Κορδούης Όσιο παίρνει τον λόγο. Αγέρωχος ανεβαίνει στο βήμα. Μαγνητίζει τους συνέδρους με την τέχνη του λόγου του. Συγκλονίζει τους ακροατές «…εἷς ὁ Θεός», όπως υπογραμμίζει και η Αγία Γραφή. Τα πάντα είναι δημιουργήματα της δυνάμεως του Θεού. Όσο συνεχίζει το λόγο του προκαλεί ακόμη και τη βασιλική προσοχή και κλονίζει το νου των Επισκόπων.
Οι περισσότεροι χαμογελούν έτοιμοι να παραδεχτούν ότι ο Άρειος έχει δίκιο. Ο διάβολος χαίρεται, και τότε σηκώνεται ο Επίσκοπος Μύρων Νικόλαος. «Βλάσφημε, σταμάτα, αποκαλείς τον Θεό-Λόγο κτίσμα;». Συνεχίζει ο άγιος προς τους πατέρες «οι ψευδοδιδάσκαλοι είναι συνήθως γόητες. Συναρπάζουν και παραπλανούν τους ακροατές. Η πλάνη άλλωστε ακούγεται πιο ευχάριστη από την αλήθεια». Αγανακτισμένος πνίγεται και κόβεται η αναπνοή του. Είναι αδύνατο να συγκρατήσει τον χαρακτήρα του όταν ο Θεός τεμαχίζεται; Ξαφνικά κινείται προς το βήμα που μιλάει ο Άρειος και τον χτυπά με το χέρι του στο στόμα, για να σταματήσει το λογοτεχνικό του παραλήρημα. Δημιουργείται αναταραχή, φωνές, αγανάκτηση και η ασφάλεια του Αυτοκράτορα τον συλλαμβάνει. Ο Νικόλαος φωνάζει «η θεολογία δεν είναι λογοτεχνία». Όμως οι άνθρωποι του Αυτοκράτορα τον οδηγούν στη φυλακή, επειδή όποιος έμπροσθεν του βασιλέως ραπίσει άνθρωπο, κόβεται το χέρι του.
Οι Επίσκοποι παρακαλούν τον Αυτοκράτορα να μην εφαρμόσει σκληρά το νόμο και απλώς να φυλακίσει το Νικόλαο. Ο πράος έγινε επιθετικός. Ο ουράνιος κινήθηκε σαν γήϊνος. Ο κανόνας της πίστεως έδειξε άπιστος. Ο φάρος των Μυρέων φώτισε τη φυλακή. Φεύγοντας, προσεύχεται «Κύριε, ενίσχυσέ τους και στείλε το Θαβώρειο Φως έστω και κεκλεισμένων των θυρών». Τη νύχτα στη φυλακή τον επισκέπτεται η Παναγία, και του αφήνει το Ευαγγέλιο και ένα αρχιερατικό ωμόφορο. Το πρωί καταλαβαίνουν όλοι τι έγινε. Ζητούν συγνώμη από το Νικόλαο. Ο Νικόλαος φεύγει από την Σύνοδο ευχαριστημένος, αφού ο Άρειος κατατροπώθηκε και έχασε την πρώτη του μεγάλη μάχη.
Για τον απλό και συνειδητό πιστό της του Χριστού Εκκλησίας, όχι μόνο δεν τίθεται θέμα σκανδαλισμού η πράξη αυτή το χαστούκι στον Άρειο, αλλά απεναντίας, γίνεται αφορμή για να παίρνει θάρρος και οπλίζεται με πίστη, γιατί τέτοια είναι η αγάπη των αγίων μας. Να μας μπολιάζουν με Πίστη και να μας ετοιμάζουν για αγώνα καθημερινό ενάντια στα πάθη μας και ενάντια στις βλασφημίες της εποχής μας. Να δίνουμε «πνευματικά χαστούκια» σε προσωπικά πάθη, σε αστοχίες, σε επιβουλές του πονηρού από μέσα ή από έξω και να λέει έκαστος εξ ημών: Με τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με…
Σε πολλά χειρόγραφα, όπως του αγίου Δημητρίου του Ροστώβ, αναγράφεται πράγματι, ότι ο Άγιος Νικόλαος ράπισε τον Άρειο. Χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Συμεών ο μεταφραστής ότι όταν ο Άρειος άνοιξε το απύλωτο στόμα του και εξέθεσε τη βλάσφημη διδασκαλία, προκάλεσε ακόμη και τον ευλαβή και θεοφιλή Νικόλαο και μη μπορώντας να ανεχθεί την βλασφημία, πρώτον κατά της Αγίας Τριάδος, δεύτερον κατά του Αγίου Πνεύματος και τρίτον κατά της Παναγίας, με ιερή αγανάκτηση ράπισε στο στόμα τον αντίχριστο Άρειο, αναφωνώντας «ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείλη τὰ δόλια, τὰ λαλοῦντα ἀνομίαν». Και με τις δύο αυτές αναφορές αποδεικνύεται το γεγονός του ραπίσματος του Αγίου προς τον Άρειο.
Από τότε η Εκκλησία μας, ονόμασε τον άγιο Νικόλαο «εικόνα πραότητος», επειδή το περιστατικό αυτό δεν αποδεικνύει προβληματικό ψυχισμό αλλά δύναμη πίστης. Άλλωστε, ο άγιος Ανδρέας Κρήτης, λέει πως ο Επίσκοπος πρέπει να κρατά τους λυσσασμένους λύκους μακριά από την ποίμνη του Χριστού. Αυτό έκανε ο Άγιος Νικόλαος, επειδή πονούσε για την Εκκλησία. Γιατί ο αιρετικός δεν είναι μόνο νεκρός, αλλά είναι εστία μολύνσεως, δηλαδή στέλνει στον θάνατο κι άλλους ανθρώπους.
Πως ο Άγιος Νικόλαος έγινε προστάτης των Ναυτικών;
Θεωρείται προστάτης των ναυτικών σε όλο τον κόσμο και δεν είναι τυχαίο αυτό. Κάποτε αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν. Ο Άγιος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε. Η παράδοση μάλιστα λέει ότι ένας ναυτικός γλίστρησε, έπεσε από το κατάρτι και σκοτώθηκε. Όμως ο Νικόλαος προσευχήθηκε θερμά και ο ναυτικός αναστήθηκε!
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ». Ο ΛΑΟΦΙΛΗΣ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΙΚΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕ ΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΗ ΤΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΙΜΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΜΙΜΟΥΜΕΝΟΙ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΒΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΤΗΝ ΠΡΑΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΙΚΟΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ…ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΜΕ ΗΡΕΜΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΕΜΑ ΛΙΜΑΝΙΑ.
ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΥΡΓΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΟ ΩΡΑ 7:00 ΕΩΣ 9:30 Π.Μ.
