Στα τέλη Μαίου του 1985 στον πολιτικό στίβο, κι ενώ απομένουν είκοσι ημέρες για τις Εκλογές, το θερμόμετρο έχει χτυπήσει …τρελά κόκκινα και η πόλωση είναι στα …ουράνια. Κάθε σπίτι σχεδόν στις γειτονιές όλης της Ελλάδας έχει αναρτήσει σημαία των δύο μεγάλων κομμάτων, οι πολιτικές συγκεντρώσεις στις πλατείες χτυπάνε πρωτοφανή νούμερα συμμετοχής και οι μηχανισμοί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ετοιμάζονται πυρετωδώς για τις συγκεντρώσεις στην πρωτεύουσα που έδιναν «παράσταση νίκης».
Πέμπτη, 30 Μαΐου 1985, η Πλατεία Συντάγματος «βουλιάζει» από το πλήθος του κόσμου στη συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας με ομιλητή τον Αρχηγό της Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και κεντρικό τότε σλόγκαν της “Απαλλαγή από την Αλλαγή”. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη προεκλογική συγκέντρωση από καταβολής δημοκρατικού πολιτεύματος ως τότε, με περίπου 800 χιλιάδες ανθρώπους να κατακλύζουν την Αθήνα και εκατοντάδες καπνογόνα να μετατρέπουν τη νύχτα σε μέρα. Η συγκέντρωση Μητσοτάκη είναι εντυπωσιακή, ακόμα και με το πολιτικά ανομοιογενές σύνολο, κεντροδεξιών, δεξιών, “φιλελεύθερων”, χουντικών, βασιλικών, “λαικών” δεξιών και διαφόρων άλλων.
Και αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον η «απάντηση» του Ανδρέα Παπανδρέου.
– Ακριβώς το επόμενο βράδυ είναι προγραμματισμένη η συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ και ζούμε το απόλυτο: 1.000.000 (εκατομμύριο) κόσμος δημιουργεί μια πρωτοφανή πυκνή λαοθάλασσα, δεν αφήνει τον Ανδρέα να μιλήσει για αρκετά λεπτά, αφού και ο ίδιος έχει πληροφορηθεί το εύρος του κόσμου και «σπάει» το ρεκόρ της μεγαλύτερης προεκλογικής συγκέντρωσης μία ημέρα μετά την προηγούμενη!
Ο Ανδρέας δείχνει να τα έχει χαμένα κι εκείνος στην αρχή της ομιλίας, δηλώνει – και έχει απόλυτο δίκιο – ότι η συγκέντρωση θα μείνει στην ιστορία – και έμεινε – και φλερτάρει με τους οπαδούς του: «Γιορτή, πανηγύρι, μυσταγωγία της δημοκρατίας και της νίκης…».
VIDEO – ΕΔΩ – https://www.youtube.com/watch?v=aDcTVpqs9ec
Η νίκη για τον Ανδρέα πράγματι έρχεται, το ΠΑΣΟΚ κερδίζει και εκείνες τις Εκλογές με σχετική άνεση (45,8% έναντι 40,9% της ΝΔ) σε μια πρωτοφανή άνοδο του δικομματισμού που έπιασε το ασύλληπτο ποσοστό του 86,7% με ουσιαστικά 9 στους 10 Έλληνες να ψηφίζουν ένα από τα δύο κόμματα.
Ο λαός τον φώναζε Ανδρέα. «Γιατί είδε σε αυτόν τον εαυτό του» όπως λένε κι οι ψυχολόγοι…
Με τα θετικά του και τα αρνητικά του στις πολιτικές του, το ισοζύγιο είναι ξεκάθαρα θετικό για πλήθος κόσμου που βοηθήθηκε! Και για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου ΟΛΩΝ!
Και το επίσης σίγουρο είναι πως ο Ανδρέας ήξερε, ή πίστευε έστω, πως οι άνθρωποι ζούμε μόνο μία φορά. Και προσπάθησε να χωρέσει στα χρόνια του όσα περισσότερα μπορούσε. Άνθρωπος με γνώση του παρελθόντος και όραμα για το μέλλον που ζούσε έντονα την εποχή του.
* Την Ελλάδα του ’70 με όλες τις παθογένειες της την άλλαξε προς το (πολύ) καλύτερο ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και αυτές τις μέρες – στην επέτειο του θανάτου του – που θα γραφτούν πολλά ξανά, για λαϊκισμούς, πελατειακό κράτος, πρασινοφρουρούς – και αρκετά από αυτά θα είναι σωστά (δεν πρέπει να ξεχάσουμε και αυτό το κεφάλαιο). Ο Ανδρέας – όπως τον φωνάζαμε τότε, αλλά και σήμερα – απελευθέρωσε το 50% των Ελλήνων. Αυτούς που δεν ήταν δεξιοί και “εθνικόφρονες”, αυτούς που δεν είχαν λεφτά, αυτούς που δεν είχαν τα «μέσα»…
(21 χρόνια από το θάνατο του – 1996).
