Της Αλεξάνδρας Γκίτση
“Δεν έχουμε φθάσει ακόμη στα όρια μας. Φυσικά και θέλουμε να γίνει το deal”, έλεγε στο Capital.gr, πηγή κοντά στην οικογένεια Σκλαβενίτη. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς, πως για την οικογένεια Σκλαβενίτη, είναι το τελευταίο μεγάλο βήμα για να αποκτήσει πανελλαδική παρουσία. Κάτι που παραδέχθηκε η ίδια πηγή, η οποία σημείωσε: “είναι η ολοκλήρωσή μας”.
Το ερώτημα είναι πόσο “νερό στο κρασί της” είναι διατεθειμένη να βάλει η οικογένεια Σκλαβενίτη, περιμένοντας την απόφαση του Πρωτοδικείου, και αν το deadline της 14ης Φεβρουαρίου είναι δεσμευτικό.
Σαφή απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν μπορεί να δοθεί. Τουλάχιστον όχι σήμερα. Για τον λόγο ότι πέρα από την έκδοση της απόφασης, την οποία αναμένει η αγορά από ώρα σε ώρα και από στιγμή σε στιγμή, ο πιο κρίσιμος παράγοντας είναι τι θα λέει αυτή και αν θα έχει αστερίσκους.
Οπότε μέχρι να δούμε την απόφαση, η έκδοση της οποίας για κάποιους έχει καθυστερήσει δραματικά (σ.σ. την ερχόμενη Πέμπτη συμπληρώνονται 3 μήνες από την εκδίκαση των αιτήσεων υπαγωγής των: Μαρινόπουλος, Ξυνός, Express M και Πειραϊκόν στα άρθρα 16 β&θ και 6 μήνες από την κατάρρευση της Μαρινόπουλος), και για κάποιους άλλους κινείται με βάση τους ρυθμούς που εκδίδονται αντίστοιχες αποφάσεις, κάνεις δεν μπορεί να προδικάσει τίποτε.
Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι κάποιοι θέλουν το deal να ευοδωθεί και κάποιοι θα προτιμούσαν την κατάρρευση της συμφωνίας, ποντάροντας τόσο στα ιμάτια της Μαρινόπουλος αλλά κυρίως στο να διατηρήσουν τα “κέρδη” που αποκόμισαν με την κατάρρευση του δικτύου.
Σκλαβενίτης: Ανήκει προφανώς σε εκείνους που θέλουν να γίνει το deal, αφού εν μια νυκτί θα αποκτήσει πανελλαδική παρουσία. Μέχρι στιγμής πάντως το σύμπαν δεν συνωμοτεί υπέρ του. Η απώλεια της εορταστικής περιόδου, λόγω μη έκδοσης της δικαστικής απόφασης και τα 25 εκατ. ευρώ που “μπαίνει” μηνιαίως μέσα η Μαρινόπουλος, δεν είναι αμελητέα. Κάθε άλλο. Ο χρόνος πιέζει προς πάσα κατεύθυνση και το ενδεχόμενο να χαθεί και άλλος χρόνος δεν πρέπει να αποκλείεται. Στο διά ταύτα, η οικογένεια Σκλαβενίτης, όχι μόνο επιθυμεί να γίνει το deal, πιστεύει σε αυτό και είναι διατεθειμένη να συμπιέσει τον χρόνο για την ολοκλήρωση του.
Εργαζόμενοι: Ανήκουν σε εκείνους που θέλουν να σωθούν οι θέσεις απασχόλησης. Επιθυμούν να διατηρηθούν οι 11.000 θέσεις απασχόλησης και να σταματήσει η περίοδος αβεβαιότητας που ζουν τον τελευταίο χρόνο.
Προμηθευτές: Οι “φυλές” των προμηθευτών είναι πολλές. Η συντριπτική πλειοψηφία τους στήριξε το σχέδιο εξυγίανσης, παρά το γεγονός ότι αυτή η ομάδα είναι η μεγάλη χαμένη, αφού θα υποστεί “κούρεμα” 50% στις απαιτήσεις που έχει από τον Μαρινόπουλο. Μόνο που έξι μήνες μετά την κατάρρευση της Μαρινόπουλος και τρεις από την εκδίκαση της αίτησης υπαγωγής της στο άρθρο 106β&θ, αρκετοί εξ αυτών έχουν βρει τα πατήματά τους, ενώ σε μερικούς δεν θα κακόπεφτε να μην βρεθεί λύση, ποντάροντας στις νέες ισορροπίες που έχουν βρει τους τελευταίους μήνες. Αν και η συγκεκριμένη οπτική είναι κοντόφθαλμη, αφού καλώς ή κακώς λιγότεροι παίκτες στην αγορά συνεπάγεται μεγαλύτερη πίεση από το λιανεμπόριο όπως έχει δείξει η ιστορία, εν τούτοις ενδεχόμενη κατάρρευση της Μαρινόπουλος θα οδηγήσει αρκετές επιχειρήσεις στην έξοδο. Άρα λιγότεροι λιανέμποροι και λιγότεροι προμηθευτές για να μοιραστούν το μικρότερο καλάθι.
Κυβέρνηση: Αν κάτι δεν θέλει η Κυβέρνηση είναι να “σκάσει” στα χέρια της η ωρολογιακή βόμβα Μαρινόπουλος. Δεν είναι λίγο πράγμα 11.000 νέοι άνεργοι, 1,8 δις. ευρώ “μαύρη τρύπα” στην οικονομία και νέο τσουνάμι λουκέτων. Παρά το γεγονός ότι η Κυβέρνηση επιθυμεί να γίνει το deal, -σ.σ. “κύκλοι” της δε, είναι σίγουροι ότι η απόφαση του δικαστηρίου θα είναι θετική και το deal θα γίνει-, το Δημόσιο στο δικαστήριο ήταν κατά του σχεδίου εξυγίανσης. Την ίδια ώρα, οι προμηθευτές παραμένουν στο “σκοτάδι” για τι θα γίνει με τον ΦΠΑ και τον φόρο που έχουν πληρώσει, για λεφτά που δεν έχουν πάρει ακόμη, και τα οποία όταν τα πάρουν θα είναι “κουρεμένα” κατά 50%.
Δικαιοσύνη: Λειτουργεί με τους δικούς της ρυθμούς, ως οφείλει. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως και σε αντίστοιχες, ο χρόνος, πέρα από χρήμα που χάνεται στον καιρό, λειτουργεί εις βάρος. Βέβαια στην Ελλάδα δεν υπάρχει Chapter 11, τα δικαστήρια και οι δικαστικοί λειτουργοί δεν είναι εξειδικευμένοι σε τέτοιες υποθέσεις, ενώ δεν υπάρχει και σφιχτό χρονοδιάγραμμα, όπως π.χ. στις ΗΠΑ για την έκδοση, μιας απόφασης.
Εκτός από την έκδοση της απόφασης επί των σχεδίων εξυγίανσης, το δικαστικό σκέλος της υπόθεσης Μαρινόπουλος δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχουν και οι τριτανακοπές (σ.σ. αφορά ανακοπές που μπορούν να ασκήσουν τρίτοι που δεν έχουν συμμετάσχει στη δίκη και δεν έχουν καταστεί έτσι διάδικοι), οι οποίες πρέπει να ασκηθούν μέσα σε ένα μήνα από την έκδοση της απόφασης. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει αν μια τριτανακοπή έχει ισχυρή βάση, πότε θα συζητηθεί (σ.σ. πότε δηλαδή θα οριστεί δικάσιμος) και αν ο χρόνος που απαιτείται μέχρι και την έκδοση της απόφασης θα αποτελέσει τροχοπέδη στο deal. Βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο η περίοδος των τριτανακοπών να παρέλθει χωρίς να υπάρξει σοβαρή τριτανακοπή.
Τράπεζες: Βασικός κρίκος του deal που συναίνεσε στη διάσωση, μετά από δύο μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων. Το τραπεζικό σύστημα, που χρηματοδοτούσε τη Μαρινόπουλος, μέχρι και λίγο διάστημα πριν την κατάρρευση της, οπότε και κατατέθηκε η πρώτη αίτηση για υπαγωγή της στο άρθρο 99, είναι ο κύριος “αιμοδότης” μαζί με την οικογένεια Σκλαβενίτη, και δευτερευόντως την οικογένεια Μαρινόπουλου, της ενδιάμεσης χρηματοδότησης. Είναι δε αυτοί που μόλις εκδοθεί η απόφαση, θα πρέπει να υπογράψουν τις τελικές συμφωνίες με τον επενδυτή, για το “ξεκλείδωμα” της βασικής χρηματοδότησης, άνω των 300 εκατ. ευρώ, προκειμένου να τρέξει το σχέδιο εξυγίανσης. Ένα σχέδιο το οποίο ο επενδυτής, πέρα από τις εγγυήσεις που παρέχει για τη συγκεκριμένη χρηματοδότηση από τις τράπεζες, θα βάλει και άλλα 125 εκατ. ευρώ “ζεστό” χρήμα από το ταμείο του.
Ανταγωνισμός: Κανείς δεν μπορεί να πει ότι είναι ανοικτά κατά του deal. Μάλλον όχι. Αν και ποντάρουν στη μη επιτυχία του εγχειρήματος, γιατί προφανώς και δεν θέλουν να χάσουν όσα αποκομίσαν τους τελευταίους μήνες. Κάποιοι εξ αυτών, αν και στοιχηματίζουν ότι ο Σκλαβενίτης δεν θα τα καταφέρει, έχουν φροντίσει να δείξουν τη δύναμή τους και να περιχαρακώσουν τα κεκτημένα τους. Ο “πόλεμος” τιμών που ξεκίνησε προ ολίγων μηνών είναι μόνο η αρχή. Αν πάλι το deal τελικά δεν ευοδωθεί, τότε κάποιοι εξ αυτών θα πλειοδοτήσουν για τα “ορφανά” καταστήματα – φιλέτα του δικτύου της Μαρινόπουλος.
capital.gr
