Πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια. Συμπληρώνονται σε λίγο οκτώ χρόνια από την απένταξη του έργου, από την σύμβαση παραχώρησης της Ολύμπιας Οδού.
Επίσης συμπληρώνονται σε λίγες μέρες δυο χρόνια από τότε που οι εργασίες (όσες είχαν αρχίσει) σταμάτησαν και το έργο αγνοείται.
Στα χρόνια όμως που πέρασαν :
Ο δρόμος Κόρινθος – Τρίπολη – Καλαμάτα ολοκληρώθηκε.
Ο δρόμος Λεύκτρο – Σπάρτη , που συνδέει την Σπάρτη με τον Παραπάνω αυτοκινητόδρομο, ολοκληρώθηκε.
Ο δρόμος Κόρινθος – Πάτρα, ολοκληρώθηκε προ πολλού.
Η Ιόνια Οδός (Αντίρριο – Μεσολόγγι – Αγρίνιο – Αμφιλοχία – Άρτα – Ιωάννινα και σύνδεση με την Εγνατία Οδό), ολοκληρώθηκε.
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά ;
Για να δείξουμε πόσο γρήγορα διακιωθήκαμε, όταν γράφαμε ότι πολύ σύντομα ο Πύργος και η Αμαλιάδα θα είναι οι μοναδικές πόλεις της Πελοποννήσου, αλλά και της Δυτικής Ελλάδας, που δεν θα συνδέονται με σύγχρονο αυτοκινητόδρομο με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Κάτι ακούσαμε τις τελευταίες ημέρες, από πολύ επίσημα χείλη, για ένα δρόμο που θα αποκτήσει η Ηλεία το 2024.
Μα είμαστε ακόμα στη μέση του 2021 και μιλάμε για χρόνια μετά. “Ζήσε Μάη μου…”.
Εδώ φαίνεται ότι θα επικρατεί πάντα το πνεύμα των μικροπαραγοντίσκων, της μικροπολιτικής, των μικροσυμφερόντων και του μικρορουσφετιού.
Τα έργα πνοής, τα έργα προοπτικής, τα έργα μακροπρόθεσμης ανάπτυξης φαίνεται ότι ανήκουν αλλού.
Εδώ είναι αρκετή η φωτογράφησή μας σε κάποια “φιέστα” και οι δηλώσεις του τύπου : “το έργο είναι αναγκαίο” ή “το έργο θα γίνει”.
ίσως κάποτε…