«Δεν υπάρχει για δικαίωση για αυτή την τραγωδία.
Δικαίωση θα υπήρχε μόνο αν η Ιφιγένειά μου γυρνούσε σπίτι.
Πέρασαν δύο χρόνια….57 νεκροί κανείς στη φυλακή…
Ρωτάω την κοινωνία…Κανείς φυλακή;
Ούτε καν υπό κράτηση;
Και το πλημμέλημα κινδυνεύει με παραγραφή.
Κάντε το εικόνα αυτό που ζούμε….57 φέρετρα κανείς δεν έχει τιμωρηθεί…Όλοι εκτός φυλακής.
Το παιδί μου είναι νεκρό και μου είναι αδιάφορο τι κάνουν οι άλλοι…
Ούτε πολιτικοί ούτε σταθμάρχης.. Έπρεπε εξαρχής ο καθένας να αναλάβει την ευθύνη του σε κάθε επίπεδο. Το πολιτικοποίησαν το ζήτημα για να μην πάει κανείς φυλακή..
Είμαστε χαμένη υπόθεση.
Ό,τι χειρότερο ήταν να γίνει έγινε…
Ζούμε μαρτυρική ζωή…
Μέχρι να πεθάνουμε ζούμε με τον πόνο αυτό…
Με αυτόν τον πόνο θα φύγουμε.
Ο πόνος μας είναι μεγάλος βουβός, πνιγόμαστε μέσα του.. Όλοι είναι στα σπίτια τους, με τις οικογένειες τους, με τα παιδιά τους και εγώ αγκαλιάζω ένα κενό και κοιτάζω μια φωτογραφία. Και με αυτό τον τρόπο κιόλας. Μαρτυρικό. Είναι πάρα πολύ δύσκολα, μας έχει σκορπίσει.
Είναι ένας θάνατος που έφερε πάρα πάρα πολλά προβλήματα υγείας, πόνο, μας κατέστρεψε τη ζωή, μας μίκρυνε τη ζωή.»
dews.gr
