Το ταξίδι ξεκινάει τη στιγμή της προετοιμασίας λένε. Και είναι αλήθεια. Ανοίγεις το χάρτη, ψάχνεις στο google maps, κρατάς σημειώσεις, υπολογίζεις τις αποστάσεις από το ένα μέρος στο άλλο, σημειώνεις τις πόλεις και τα χωριά που σκοπεύεις να επισκεφθείς, παίρνεις ιδέες για διάφορα activities και ξεχωριστές εμπειρίες που πρέπει να ζήσεις και φτιάχνεις βαλίτσα.
Όλα είναι έτοιμα για το αυριανό ταξίδι. Νοερά, είμαι ήδη στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση την Πελοπόννησο. Στην πραγματικότητα είμαι ακόμα σπίτι μου! Ναι, το ταξίδι έχει ήδη ξεκινήσει στο μυαλό μου αλλά τα μάτια δε κλείνουν από την αγωνία και την ανυπομονησία. Πώς θα με πάρει ο ύπνος άραγε;
Κοιτάω για τελευταία φορά την πρόβλεψη του καιρού. Οι ημέρες περισσότερο καλοκαιρινές παρά φθινοπωρινές θα είναι. Τέλεια!
Το ταξίδι μας ξεκινάει από το νομό Αργολίδας και παρόλο που ξέρω πως η επιλογή είναι δύσκολη όταν υπάρχουν τόσα όμορφα μέρη στο νομό, ο δρόμος μάς βγάζει στην Αρχαία Επίδαυρο και στη συνέχεια στο Ναύπλιο.
Μέρα 1η: Νομός Αργολίδας – Επίδαυρος και Ναύπλιο
Πρώτη στάση λοιπόν, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Αν και Οκτώβριος ομολογώ πως γύρω μου βλέπω αρκετό κόσμο και νομίζω ότι είναι ακόμα καλοκαίρι. Μπαίνοντας στον αρχαιολογικό χώρο και παρόλο που δεν είναι η πρώτη φορά που τον επισκέπτομαι, νιώθω δέος. Ένας μοναδικά συντηρημένος χώρος που αντικατοπτρίζει επάξια τη λάμψη του αρχαιοελληνικού πολιτισμού! Ανεβαίνω σχεδόν τρέχοντας τις κερκίδες και φτάνω πάνω πάνω. Η συμμετρία του θεάτρου και η τέλεια ακουστική του με τρελαίνουν… για ακόμη μια φορά. Πόσο μπροστά ήταν οι πρόγονοί μας!; Από εκεί ψηλά, ακούω μια Ιταλίδα να απαγγέλει Καβάφη στο κέντρο της σκηνής.
Όταν αρχίζει να έρχεται κόσμος και να γεμίζει το θέατρο, είναι η ώρα να φύγω, προχωρώ προς το μουσείο, το Ιερό Ασκληπιείο και αφού βγάλω τις απαραίτητες φωτογραφίες, μπαίνω στο αυτοκίνητο και συνεχίζω για Ναύπλιο, για την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας.
Αφήνω βιαστικά τα πράγματα στο ξενοδοχείο και χάνομαι στα στενάκια του. Τριγυρίζω εδώ και εκεί, φωτογραφίζω τις βουκαμβίλιες και τα ποδήλατα και κατευθύνομαι προς το λιμάνι για να ελέγξω ότι το Μπούρτζι βρίσκεται εκεί στη μέση της θάλασσας να διηγείται την ιστορία του τόπου. Ο χρόνος είναι αρκετά περιορισμένος και το πρόγραμμα δείχνει Παλαμήδι, υπέροχη θέα του Ναυπλίου από ψηλά και φυλακές Κολοκοτρώνη. Όταν η νύχτα αρχίζει να πέφτει είναι ώρα για φαγητό σε κάποιο παραδοσιακό ταβερνάκι και μετά γλυκό και ποτό στα μπαράκια της πόλης. Το Ναύπλιο άλλωστε τα έχει όλα, ιστορία, τέχνη, φύση, γεύσεις και μαγαζάκια για διασκέδαση.
Tips: Αν θέλεις να έχεις το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου μόνο για σενα, να πας πριν τις 11 το πρωί γιατί στη συνέχεια έρχονται πούλμαν και ο χώρος γεμίζει. Στο Ναύπλιο, φάε το παγωτάκι σου από τον Ιταλό και απόλαυσε το ηλιοβασίλεμα καθισμένος δίπλα στο ρολόι στα κάστρα της Ακροναυπλίας.
Street of Nafplio city from above
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει στο δρόμο. Αλλαγή νομού και από το ρομαντικό Ναύπλιο πάμε στη… ρομαντικότερη Μονεμβασιά και μετά στη Μάνη.
Μέρα 2η και 3η: Νομός Λακωνίας – Μονεμβασιά και Μάνη
Νομός Λακωνίας: Μετά από περίπου 3 ώρες οδήγησης βλέπουμε από μακριά τον βράχο της Μονεμβασιάς και αφού διασχίζουμε το δρόμο που συνδέει την παραλία με το φρούριο, αφήνουμε το αυτοκίνητο και το παραμύθι μόλις ξεκινά. Μπαίνοντας στην πόλη ο κεντρικός δρόμος με το βυζαντινό καλντερίμι οδηγεί στη Κεντρική Πλατεία με το παλαιό κανόνι και την Εκκλησία του Ελκομένου Χριστού. Δεξιά και αριστερά μαγαζάκια και σπίτια με βουκαμβίλιες δίνουν στο μέρος ζωή. Κάθε γωνιά και μια ευκαιρία για φωτογραφίες, κάθε στενάκι και ένας λόγος για να μη θέλεις να φύγεις από εκεί.
Περιπλανιέμαι στην Επάνω Κάστρο για να αγναντέψω τις κεραμιδένιες σκεπές από ψηλά και λίγο πριν πέσει ο ήλιος κατεβαίνω στην Κάτω Πόλη και την καινούρια πλατεία για να χαζέψω τα πιτσιρίκια που παίζουν μπάλα. Πίνω τον καφέ μου με θέα τη θάλασσα και τον ήλιο που βιάζεται να βουτήξει μέσα της και στη συνέχεια «παραδίνομαι» στη νοστιμιά των γεύσεων. Μου έχουν πει πως πρέπει να δοκιμάσω την ξακουστή μελιτζάνα της περιοχής και φυσικά την τιμώ δεόντος.
Το πρωί ξυπνάω για μια τελευταία βόλτα στο λιθόστρωτο δρόμο δίπλα στο θαλάσσιο τείχος. Αυτό το μέρος είναι μαγικό! Είναι όμως η στιγμή να φύγουμε γιατί η Μάνη μας περιμένει!
Τα πρώτα πυργόσπιτα φαίνονται από μακριά και αυτό είναι το σημάδι ότι φτάσαμε στη Μάνη. Το τοπίο ξερό και άγριο αλλά αυτή η άγρια ομορφιά του τόπου είναι που τον κάνει τόσο ξακουστό. Πρώτη στάση, σπήλαια Διρού από τα ομορφότερα σπήλαια στον κόσμο. Η εμπειρία στα έγκατα της λακωνικής γης είναι μαγική και ανυπομονώ να συνεχίσω την περιπλάνηση και στην επιφάνειά της και συγκεκριμένα στην Αρεόπολη με τους πύργους και τα πέτρινα σοκάκια της.
Λίγο πριν δύσει ο ήλιος κατευθύνομαι προς το επίνειο της Αρεόπολης, το όμορφο Λιμένι με τα πέτρινα πυργόσπιτά του πάνω στο κύμα και τα λιγοστά ταβερνάκια με θέα θάλασσα. Ο ήλιος χαϊδεύει μαλλιά πρόσωπο και ψυχή και καθισμένη στην ψάθινη καρέκλα πίνω τον απογευματινό μου καφέ χαμογελώντας. Η βραδιά θα συνεχιστεί και πάλι στην Αρεόπολη με κοκτέιλ και κουβέντα με τους ντόπιους που μιας και Παρασκευή και καλός καιρός σημαίνουν έξοδο μέχρι αργά στα μαγαζάκια της περιοχής.
Tips: Καθώς δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα μέσα στο βράχο της Μονεμβασιάς, φρόντισε να έχεις μαζί σου όλο λιγότερες αποσκευές και απόφυγε τις βαλίτσες με τα ροδάκια γιατί δε βολεύουν καθόλου στο πλακόστρωτο. Πριν κατηφορίσεις προς τη Μάνη κάνε μια στάση για να βγάλεις φωτογραφίες στο ναυάγιο Δημήτριος στο Γύθειο. Στην Αρεόπολη, τα Σάββατα ντόπιοι παραγωγοί στήνουν πάγκους και πουλούν τα προϊόντα τους οπότε φρόντισε να είσαι Σάββατο εκεί ενώ το απογευματινό σου καφεδάκι να το πιεις στο Λιμένι από την πλευρά του Οίτυλου ώστε να έχεις όλο το χωριό θέα και το ηλιοβασίλεμα απέναντί σου!
Monemvasia means “one entrance” and in fact the only access to this castle is via a causeway
Μακάρι να μπορούσα να μείνω λίγο περισσότερο εδώ αλλά το roadtrip απαιτεί να συνεχίσουμε με κατεύθυνση τη Μεσσηνία αυτή τη φορά.
Μέρα 4η: Νομός Μεσσηνίας – Καρδαμύλη και Καλαμάτα
Πρώτη στάση Καρδαμύλη στην περιοχή δηλαδή της μεσσηνιακής Μάνης. Η αλλαγή νομού γίνεται σιγά σιγά αισθητή και εγώ ομολογώ πως αν και προσπαθώ να το κρύψω… είμαι λίγο πιο ενθουσιασμένη γιατί έχω… ρίζες στη Μεσσηνία και αυτό είναι και μεταφορά και κυριολεξία!
Ο πρώτος καφές της ημέρας πίνεται λοιπόν εδώ, δίπλα από το λιμανάκι της Καρδαμύλης και μιας και είναι ακόμα πρωί προλαβαίνουμε και δύο ψαράδες που καθαρίζουν την ψαριά τους και παράλληλα ταΐζουν μια χήνα, μόνιμο κάτοικο της περιοχής. Μια βόλτα στην παλιά πόλη-οχυρό είναι απαραίτητη. Εμείς φωτογραφίζουμε ενώ -προς μεγάλη μου έκπληξη- πολλοί ξένοι τουρίστες είναι καθισμένοι εδώ και εκεί και ζωγραφίζουν στην ακουαρέλα τους το τοπίο.
Ο χρόνος πιέζει και αφού δίνω υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσω σύντομα, συνεχίζω προς την Καλαμάτα. Αν και την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας τη γνωρίζω πολύ καλά, η πόλη μου φυλάει μια έκπληξη. Λίγα χιλιόμετρα πιο έξω η ομάδα του Ιππικού Ομίλου Καλαμάτας βρίσκεται στην παραλία και μαζί με τα άλογά τους κολυμπούν στη θάλασσα. Το θέαμα με αφήνει άφωνη.
Ο Νικόλας, ιδιοκτήτης του Ιππικού Ομίλου μας κάλεσε μετά τη βόλτα αυτή να καθίσουμε μαζί με την οικογένειά του στο μεσημεριανό σαββατιάτικο τραπέζι. Εγώ και ο Νικ, ο videographer της ομάδας, βρεθήκαμε ξαφνικά να τρώμε και να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας με την οικογένεια και αισθανθήκαμε πως είμαστε και μεις μέλη της. «Αυτή είναι η μεσσηνιακή φιλοξενία», τον κοίταξα και του έκλεισα το μάτι. Από το ένα λεπτό στο άλλο από άγνωστοι ήμασταν και εμείς μέλη αυτής της όμορφης παρέας!
Η βόλτα μας συνεχίζεται με έναν καφέ στο χέρι στα δρομάκια γύρω από την πλατεία Αριστομένους εκεί που είναι μαζεμένη όλη η φοιτητική ζωή της πόλης και συνεπώς και όλες οι καφετέριες. Συνεχίζουμε προς το αγαπημένο μου σημείο, την πλατεία της 23ης Μαρτίου και το κάστρο της Καλαμάτας και αφού καθόμαστε για φαγητό επιστρέφουμε για ποτό. Άλλωστε η νυχτερινή ζωή της Καλαμάτας είναι από τις καλύτερες της Πελοποννήσου και βρίσκεται καλά κρυμμένη τόσο στην παλιά πόλη όσο και στην παραλιακή! Λίγο πριν πας για χορό όμως, μια στάση στη Ναυαρίνου για γλυκό με θέα θάλασσα είναι απαραίτητη!
Tips: Το καλύτερο ηλιοβασίλεμα με θέα όλη την Καλαμάτα θα το δεις από την περιοχή Βέργα ενώ αν έχεις όρεξη για περπάτημα, κατευθύνση προς το «χιλιόμετρο» στην παραλιακή οδό της πόλης, τη Ναυαρίνου.
Μέρα 5η: Νομός Μεσσηνίας – Βοϊδοκοιλιά, Μεθώνη, Πύλος
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει στην άλλη άκρη της Μεσσηνίας καθώς θέλουμε να δούμε από κοντά τους αθλητές του Navarino Challenge να τρέχουν κατά μήκος της Βοιδοκοιλιάς, μια από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της χώρας! Καθώς φτάνουμε πολύ πρωί έχω την ευκαιρία να θαυμάσω τον ήλιο να ανεβαίνει στον ουρανό και να δίνει ένα χρυσαφί χρώμα στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας ακριβώς δίπλα από τη Βοϊδοκοιλιά ενώ αποφασίζω να σταθώ κάπου εκεί κοντά για να χειροκροτήσω τους αθλητές που περνούν από μπροστά και συνεχίζουν να τρέχουν.
Η πυξίδα δείχνει Μεθώνη αλλά λίγο πριν φτάσουμε σε μια απότομη στροφή μάς αποκαλύπτεται από ψηλά το λιμάνι της Πύλου. Δε γίνεται να μη κάνουμε στάση για φαγητό και βόλτα. Η περιοχή έχει αρκετή ζωή καθώς την επόμενη εβδομάδα είναι τα Ναυαρίνεια και η αναπαράσταση της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου και το κλίμα είναι ήδη γιορτινό. Βόλτα στο μόλο και την πλατεία των Τριών Ναυάρχων και φύγαμε για το κάστρο της Μεθώνης.
Καθώς είναι απόγευμα Κυριακής ο κόσμος είναι ελάχιστος εκείνη την ώρα και το κάστρο είναι πραγματικά μόνο για εμάς. Περπατώ τον πλακόστρωτο δρόμο πάνω στη θάλασσα και φτάνω στο Μπούρτζι, το οχυρωμένο νησάκι με τον οκτάγωνο πύργο. Απέναντι με δυσκολία, διακρίνεται το νησάκι Σχίζα και το νησάκι Σαπιέντζα.
Θα μπορούσα να καθίσω εδώ ώρες αλλά με περιμένει ο Σύλλογος Γυναικών Βλαχόπουλου για να φτιάξουμε μαζί λαλάγγια και τηγανίδες, παραδοσιακές μεσσηνιακές νοστιμιές τηγανισμένες στο διάσημο καλαματιανό λάδι ελιάς. Η βραδιά εκεί είναι ουσιαστικά μια μεγάλη γιορτή στην κεντρική πλατεία του χωριού που αν δεν είχα συγκεκριμένο πρόγραμμα να ακολουθήσω, πιθανόν να ήμουν ακόμη εκεί τρώγοντας και πίνοντας με τους κατοίκους της περιοχής!
Tips: Αν είσαι στη Μεθώνη αξίζει να βάλεις στο πρόγραμμα μια μονοήμερη εκδρομή στο νησάκι Σαπιέντζα για να δεις κρι-κρι ενώ αν βρεθείς στο φάρο της θα δεις και το περίφημο νησάκι με σχήμα καρδιάς.
Μέρα 6η: Καταρράκτες Νέδας και λίμνη Καϊάφα
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει στο δρόμο με κατεύθυνση ένα από τα 2 ποτάμια της Ελλάδας γένους θηλυκού, τη Νέδα και τους καταρράκτες της. Μέρος που είχα χρόνια στο bucketlist αλλά δεν είχα καταφέρει να επισκεφθώ μέχρι τώρα.
Μέσα από μια καταπράσινη διαδρομή με λίγες ανηφόρες κατηφόρες και κάποια σκαλιά, φτάνουμε στον μεγάλο καταρράκτη όπου το θέαμα μάς αποζημιώνει για το περπάτημα που ρίξαμε. Την ηρεμία του τοπίου ταράσσει μόνο ο θόρυβος του νερού που πέφτει ορμητικά. Βγάζω παπούτσια και δοκιμάζω διστακτικά να βάλω τα δάχτυλα στο νερό. Κρύο αλλά αφού έφτασα μέχρι εδώ έχω αποφασίσει να βουτήξω. Και φυσικά φοράω μαγιό και βουτάω.
Η ώρα περνάει όμως και το απόγευμα μάς βρίσκει να αφήνουμε πίσω μας το νομό Μεσσηνίας και να κατευθυνόμαστε προς τη λίμνη Καϊάφα.
Νομός Ηλείας: Στον Καϊάφα μάς υποδέχεται το υπέροχο πευκοδάσος δίπλα ακριβώς από την τεράστια παραλία που αυτή την ώρα που φτάνουμε είναι σχεδόν άδεια αλλά υπέροχη. Απέναντι ακριβώς μια λωρίδα γης μας χωρίζει από τη λίμνη Καϊάφα και το νησάκι της Αγίας Αικατερίνης και για λίγα λεπτά νιώθω πως δε βρίσκομαι στην Ελλάδα. Συνηθισμένο βλέπεις το μάτι στο μπλε της θάλασσας αργεί να συνηθίσει το πράσινο της λίμνης.
Tips: Φρόντισε να σε βρει το ηλιοβασίλεμα στην παραλία του Καϊάφα ενώ για να απολαύσεις την Αρχαία Ολυμπία, να πας πολύ πρωί καθώς από τις 11 ξεκινούν οι επισκέψεις των group.
Μέρα 7η και 8η: Αρχαία Ολυμπία και village hopping στην ορεινή Αρκαδία
Το πρωί μάς βρίσκει στην Αρχαία Ολυμπία, στο μεγαλύτερο landmark της Πελοποννήσου και το μέρος όπου ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η διαδρομή που ακολουθούμε μέσα στον αρχαιολογικό χώρο έχει στάσεις μπροστά στο Φιλίππειο, μέσα στα χαλάσματα του Ναού της Ήρας, στο Νυμφαίο και φυσικά στο στάδιο εκεί ακριβώς που περνώντας την πύλη σε πιάνει και ένα μικρό ανατρίχιασμα σκεφτόμενος την ιστορία όλων αυτών των χρόνων.
Μαζί όμως με τις μνήμες και τους αθλητές, τρέχει παράλληλα και ο χρόνος μας και εγώ κάπου εδώ πρέπει να αφήσω την Ηλεία και να κατευθυνθώ πλέον προς την Αρκαδία.
Όλα είναι έτοιμα για το αυριανό ταξίδι. Νοερά, είμαι ήδη στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση την Πελοπόννησο. Στην πραγματικότητα είμαι ακόμα σπίτι μου! Ναι, το ταξίδι έχει ήδη ξεκινήσει στο μυαλό μου αλλά τα μάτια δε κλείνουν από την αγωνία και την ανυπομονησία. Πώς θα με πάρει ο ύπνος άραγε;
Κοιτάω για τελευταία φορά την πρόβλεψη του καιρού. Οι ημέρες περισσότερο καλοκαιρινές παρά φθινοπωρινές θα είναι. Τέλεια!
Το ταξίδι μας ξεκινάει από το νομό Αργολίδας και παρόλο που ξέρω πως η επιλογή είναι δύσκολη όταν υπάρχουν τόσα όμορφα μέρη στο νομό, ο δρόμος μάς βγάζει στην Αρχαία Επίδαυρο και στη συνέχεια στο Ναύπλιο.
Μέρα 1η: Νομός Αργολίδας – Επίδαυρος και Ναύπλιο
Πρώτη στάση λοιπόν, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Αν και Οκτώβριος ομολογώ πως γύρω μου βλέπω αρκετό κόσμο και νομίζω ότι είναι ακόμα καλοκαίρι. Μπαίνοντας στον αρχαιολογικό χώρο και παρόλο που δεν είναι η πρώτη φορά που τον επισκέπτομαι, νιώθω δέος. Ένας μοναδικά συντηρημένος χώρος που αντικατοπτρίζει επάξια τη λάμψη του αρχαιοελληνικού πολιτισμού! Ανεβαίνω σχεδόν τρέχοντας τις κερκίδες και φτάνω πάνω πάνω. Η συμμετρία του θεάτρου και η τέλεια ακουστική του με τρελαίνουν… για ακόμη μια φορά. Πόσο μπροστά ήταν οι πρόγονοί μας!; Από εκεί ψηλά, ακούω μια Ιταλίδα να απαγγέλει Καβάφη στο κέντρο της σκηνής.
Όταν αρχίζει να έρχεται κόσμος και να γεμίζει το θέατρο, είναι η ώρα να φύγω, προχωρώ προς το μουσείο, το Ιερό Ασκληπιείο και αφού βγάλω τις απαραίτητες φωτογραφίες, μπαίνω στο αυτοκίνητο και συνεχίζω για Ναύπλιο, για την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας.
Αφήνω βιαστικά τα πράγματα στο ξενοδοχείο και χάνομαι στα στενάκια του. Τριγυρίζω εδώ και εκεί, φωτογραφίζω τις βουκαμβίλιες και τα ποδήλατα και κατευθύνομαι προς το λιμάνι για να ελέγξω ότι το Μπούρτζι βρίσκεται εκεί στη μέση της θάλασσας να διηγείται την ιστορία του τόπου. Ο χρόνος είναι αρκετά περιορισμένος και το πρόγραμμα δείχνει Παλαμήδι, υπέροχη θέα του Ναυπλίου από ψηλά και φυλακές Κολοκοτρώνη. Όταν η νύχτα αρχίζει να πέφτει είναι ώρα για φαγητό σε κάποιο παραδοσιακό ταβερνάκι και μετά γλυκό και ποτό στα μπαράκια της πόλης. Το Ναύπλιο άλλωστε τα έχει όλα, ιστορία, τέχνη, φύση, γεύσεις και μαγαζάκια για διασκέδαση.
Tips: Αν θέλεις να έχεις το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου μόνο για σενα, να πας πριν τις 11 το πρωί γιατί στη συνέχεια έρχονται πούλμαν και ο χώρος γεμίζει. Στο Ναύπλιο, φάε το παγωτάκι σου από τον Ιταλό και απόλαυσε το ηλιοβασίλεμα καθισμένος δίπλα στο ρολόι στα κάστρα της Ακροναυπλίας.
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει στο δρόμο. Αλλαγή νομού και από το ρομαντικό Ναύπλιο πάμε στη… ρομαντικότερη Μονεμβασιά και μετά στη Μάνη.
Μέρα 2η και 3η: Νομός Λακωνίας – Μονεμβασιά και Μάνη
Νομός Λακωνίας: Μετά από περίπου 3 ώρες οδήγησης βλέπουμε από μακριά τον βράχο της Μονεμβασιάς και αφού διασχίζουμε το δρόμο που συνδέει την παραλία με το φρούριο, αφήνουμε το αυτοκίνητο και το παραμύθι μόλις ξεκινά. Μπαίνοντας στην πόλη ο κεντρικός δρόμος με το βυζαντινό καλντερίμι οδηγεί στη Κεντρική Πλατεία με το παλαιό κανόνι και την Εκκλησία του Ελκομένου Χριστού. Δεξιά και αριστερά μαγαζάκια και σπίτια με βουκαμβίλιες δίνουν στο μέρος ζωή. Κάθε γωνιά και μια ευκαιρία για φωτογραφίες, κάθε στενάκι και ένας λόγος για να μη θέλεις να φύγεις από εκεί.
Περιπλανιέμαι στην Επάνω Κάστρο για να αγναντέψω τις κεραμιδένιες σκεπές από ψηλά και λίγο πριν πέσει ο ήλιος κατεβαίνω στην Κάτω Πόλη και την καινούρια πλατεία για να χαζέψω τα πιτσιρίκια που παίζουν μπάλα. Πίνω τον καφέ μου με θέα τη θάλασσα και τον ήλιο που βιάζεται να βουτήξει μέσα της και στη συνέχεια «παραδίνομαι» στη νοστιμιά των γεύσεων. Μου έχουν πει πως πρέπει να δοκιμάσω την ξακουστή μελιτζάνα της περιοχής και φυσικά την τιμώ δεόντος.
Το πρωί ξυπνάω για μια τελευταία βόλτα στο λιθόστρωτο δρόμο δίπλα στο θαλάσσιο τείχος. Αυτό το μέρος είναι μαγικό! Είναι όμως η στιγμή να φύγουμε γιατί η Μάνη μας περιμένει!
Τα πρώτα πυργόσπιτα φαίνονται από μακριά και αυτό είναι το σημάδι ότι φτάσαμε στη Μάνη. Το τοπίο ξερό και άγριο αλλά αυτή η άγρια ομορφιά του τόπου είναι που τον κάνει τόσο ξακουστό. Πρώτη στάση, σπήλαια Διρού από τα ομορφότερα σπήλαια στον κόσμο. Η εμπειρία στα έγκατα της λακωνικής γης είναι μαγική και ανυπομονώ να συνεχίσω την περιπλάνηση και στην επιφάνειά της και συγκεκριμένα στην Αρεόπολη με τους πύργους και τα πέτρινα σοκάκια της.
Λίγο πριν δύσει ο ήλιος κατευθύνομαι προς το επίνειο της Αρεόπολης, το όμορφο Λιμένι με τα πέτρινα πυργόσπιτά του πάνω στο κύμα και τα λιγοστά ταβερνάκια με θέα θάλασσα. Ο ήλιος χαϊδεύει μαλλιά πρόσωπο και ψυχή και καθισμένη στην ψάθινη καρέκλα πίνω τον απογευματινό μου καφέ χαμογελώντας. Η βραδιά θα συνεχιστεί και πάλι στην Αρεόπολη με κοκτέιλ και κουβέντα με τους ντόπιους που μιας και Παρασκευή και καλός καιρός σημαίνουν έξοδο μέχρι αργά στα μαγαζάκια της περιοχής.
Tips: Καθώς δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα μέσα στο βράχο της Μονεμβασιάς, φρόντισε να έχεις μαζί σου όλο λιγότερες αποσκευές και απόφυγε τις βαλίτσες με τα ροδάκια γιατί δε βολεύουν καθόλου στο πλακόστρωτο. Πριν κατηφορίσεις προς τη Μάνη κάνε μια στάση για να βγάλεις φωτογραφίες στο ναυάγιο Δημήτριος στο Γύθειο. Στην Αρεόπολη, τα Σάββατα ντόπιοι παραγωγοί στήνουν πάγκους και πουλούν τα προϊόντα τους οπότε φρόντισε να είσαι Σάββατο εκεί ενώ το απογευματινό σου καφεδάκι να το πιεις στο Λιμένι από την πλευρά του Οίτυλου ώστε να έχεις όλο το χωριό θέα και το ηλιοβασίλεμα απέναντί σου!
Μακάρι να μπορούσα να μείνω λίγο περισσότερο εδώ αλλά το roadtrip απαιτεί να συνεχίσουμε με κατεύθυνση τη Μεσσηνία αυτή τη φορά.
Μέρα 4η: Νομός Μεσσηνίας – Καρδαμύλη και Καλαμάτα
Πρώτη στάση Καρδαμύλη στην περιοχή δηλαδή της μεσσηνιακής Μάνης. Η αλλαγή νομού γίνεται σιγά σιγά αισθητή και εγώ ομολογώ πως αν και προσπαθώ να το κρύψω… είμαι λίγο πιο ενθουσιασμένη γιατί έχω… ρίζες στη Μεσσηνία και αυτό είναι και μεταφορά και κυριολεξία!
Ο πρώτος καφές της ημέρας πίνεται λοιπόν εδώ, δίπλα από το λιμανάκι της Καρδαμύλης και μιας και είναι ακόμα πρωί προλαβαίνουμε και δύο ψαράδες που καθαρίζουν την ψαριά τους και παράλληλα ταΐζουν μια χήνα, μόνιμο κάτοικο της περιοχής. Μια βόλτα στην παλιά πόλη-οχυρό είναι απαραίτητη. Εμείς φωτογραφίζουμε ενώ -προς μεγάλη μου έκπληξη- πολλοί ξένοι τουρίστες είναι καθισμένοι εδώ και εκεί και ζωγραφίζουν στην ακουαρέλα τους το τοπίο.
Ο χρόνος πιέζει και αφού δίνω υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσω σύντομα, συνεχίζω προς την Καλαμάτα. Αν και την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας τη γνωρίζω πολύ καλά, η πόλη μου φυλάει μια έκπληξη. Λίγα χιλιόμετρα πιο έξω η ομάδα του Ιππικού Ομίλου Καλαμάτας βρίσκεται στην παραλία και μαζί με τα άλογά τους κολυμπούν στη θάλασσα. Το θέαμα με αφήνει άφωνη.
Ο Νικόλας, ιδιοκτήτης του Ιππικού Ομίλου μας κάλεσε μετά τη βόλτα αυτή να καθίσουμε μαζί με την οικογένειά του στο μεσημεριανό σαββατιάτικο τραπέζι. Εγώ και ο Νικ, ο videographer της ομάδας, βρεθήκαμε ξαφνικά να τρώμε και να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας με την οικογένεια και αισθανθήκαμε πως είμαστε και μεις μέλη της. «Αυτή είναι η μεσσηνιακή φιλοξενία», τον κοίταξα και του έκλεισα το μάτι. Από το ένα λεπτό στο άλλο από άγνωστοι ήμασταν και εμείς μέλη αυτής της όμορφης παρέας!
Η βόλτα μας συνεχίζεται με έναν καφέ στο χέρι στα δρομάκια γύρω από την πλατεία Αριστομένους εκεί που είναι μαζεμένη όλη η φοιτητική ζωή της πόλης και συνεπώς και όλες οι καφετέριες. Συνεχίζουμε προς το αγαπημένο μου σημείο, την πλατεία της 23ης Μαρτίου και το κάστρο της Καλαμάτας και αφού καθόμαστε για φαγητό επιστρέφουμε για ποτό. Άλλωστε η νυχτερινή ζωή της Καλαμάτας είναι από τις καλύτερες της Πελοποννήσου και βρίσκεται καλά κρυμμένη τόσο στην παλιά πόλη όσο και στην παραλιακή! Λίγο πριν πας για χορό όμως, μια στάση στη Ναυαρίνου για γλυκό με θέα θάλασσα είναι απαραίτητη!
Tips: Το καλύτερο ηλιοβασίλεμα με θέα όλη την Καλαμάτα θα το δεις από την περιοχή Βέργα ενώ αν έχεις όρεξη για περπάτημα, κατευθύνση προς το «χιλιόμετρο» στην παραλιακή οδό της πόλης, τη Ναυαρίνου.
Μέρα 5η: Νομός Μεσσηνίας – Βοϊδοκοιλιά, Μεθώνη, Πύλος
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει στην άλλη άκρη της Μεσσηνίας καθώς θέλουμε να δούμε από κοντά τους αθλητές του Navarino Challenge να τρέχουν κατά μήκος της Βοιδοκοιλιάς, μια από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της χώρας! Καθώς φτάνουμε πολύ πρωί έχω την ευκαιρία να θαυμάσω τον ήλιο να ανεβαίνει στον ουρανό και να δίνει ένα χρυσαφί χρώμα στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας ακριβώς δίπλα από τη Βοϊδοκοιλιά ενώ αποφασίζω να σταθώ κάπου εκεί κοντά για να χειροκροτήσω τους αθλητές που περνούν από μπροστά και συνεχίζουν να τρέχουν.
Η πυξίδα δείχνει Μεθώνη αλλά λίγο πριν φτάσουμε σε μια απότομη στροφή μάς αποκαλύπτεται από ψηλά το λιμάνι της Πύλου. Δε γίνεται να μη κάνουμε στάση για φαγητό και βόλτα. Η περιοχή έχει αρκετή ζωή καθώς την επόμενη εβδομάδα είναι τα Ναυαρίνεια και η αναπαράσταση της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου και το κλίμα είναι ήδη γιορτινό. Βόλτα στο μόλο και την πλατεία των Τριών Ναυάρχων και φύγαμε για το κάστρο της Μεθώνης.
Καθώς είναι απόγευμα Κυριακής ο κόσμος είναι ελάχιστος εκείνη την ώρα και το κάστρο είναι πραγματικά μόνο για εμάς. Περπατώ τον πλακόστρωτο δρόμο πάνω στη θάλασσα και φτάνω στο Μπούρτζι, το οχυρωμένο νησάκι με τον οκτάγωνο πύργο. Απέναντι με δυσκολία, διακρίνεται το νησάκι Σχίζα και το νησάκι Σαπιέντζα.Θα μπορούσα να καθίσω εδώ ώρες αλλά με περιμένει ο Σύλλογος Γυναικών Βλαχόπουλου για να φτιάξουμε μαζί λαλάγγια και τηγανίδες, παραδοσιακές μεσσηνιακές νοστιμιές τηγανισμένες στο διάσημο καλαματιανό λάδι ελιάς. Η βραδιά εκεί είναι ουσιαστικά μια μεγάλη γιορτή στην κεντρική πλατεία του χωριού που αν δεν είχα συγκεκριμένο πρόγραμμα να ακολουθήσω, πιθανόν να ήμουν ακόμη εκεί τρώγοντας και πίνοντας με τους κατοίκους της περιοχής!
Tips: Αν είσαι στη Μεθώνη αξίζει να βάλεις στο πρόγραμμα μια μονοήμερη εκδρομή στο νησάκι Σαπιέντζα για να δεις κρι-κρι ενώ αν βρεθείς στο φάρο της θα δεις και το περίφημο νησάκι με σχήμα καρδιάς.
Μέρα 6η: Καταρράκτες Νέδας και λίμνη Καϊάφα
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει στο δρόμο με κατεύθυνση ένα από τα 2 ποτάμια της Ελλάδας γένους θηλυκού, τη Νέδα και τους καταρράκτες της. Μέρος που είχα χρόνια στο bucketlist αλλά δεν είχα καταφέρει να επισκεφθώ μέχρι τώρα.
Μέσα από μια καταπράσινη διαδρομή με λίγες ανηφόρες κατηφόρες και κάποια σκαλιά, φτάνουμε στον μεγάλο καταρράκτη όπου το θέαμα μάς αποζημιώνει για το περπάτημα που ρίξαμε. Την ηρεμία του τοπίου ταράσσει μόνο ο θόρυβος του νερού που πέφτει ορμητικά. Βγάζω παπούτσια και δοκιμάζω διστακτικά να βάλω τα δάχτυλα στο νερό. Κρύο αλλά αφού έφτασα μέχρι εδώ έχω αποφασίσει να βουτήξω. Και φυσικά φοράω μαγιό και βουτάω.
Η ώρα περνάει όμως και το απόγευμα μάς βρίσκει να αφήνουμε πίσω μας το νομό Μεσσηνίας και να κατευθυνόμαστε προς τη λίμνη Καϊάφα.
Νομός Ηλείας: Στον Καϊάφα μάς υποδέχεται το υπέροχο πευκοδάσος δίπλα ακριβώς από την τεράστια παραλία που αυτή την ώρα που φτάνουμε είναι σχεδόν άδεια αλλά υπέροχη. Απέναντι ακριβώς μια λωρίδα γης μας χωρίζει από τη λίμνη Καϊάφα και το νησάκι της Αγίας Αικατερίνης και για λίγα λεπτά νιώθω πως δε βρίσκομαι στην Ελλάδα. Συνηθισμένο βλέπεις το μάτι στο μπλε της θάλασσας αργεί να συνηθίσει το πράσινο της λίμνης.
Tips: Φρόντισε να σε βρει το ηλιοβασίλεμα στην παραλία του Καϊάφα ενώ για να απολαύσεις την Αρχαία Ολυμπία, να πας πολύ πρωί καθώς από τις 11 ξεκινούν οι επισκέψεις των group.
Μέρα 7η και 8η: Αρχαία Ολυμπία και village hopping στην ορεινή Αρκαδία
Το πρωί μάς βρίσκει στην Αρχαία Ολυμπία, στο μεγαλύτερο landmark της Πελοποννήσου και το μέρος όπου ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η διαδρομή που ακολουθούμε μέσα στον αρχαιολογικό χώρο έχει στάσεις μπροστά στο Φιλίππειο, μέσα στα χαλάσματα του Ναού της Ήρας, στο Νυμφαίο και φυσικά στο στάδιο εκεί ακριβώς που περνώντας την πύλη σε πιάνει και ένα μικρό ανατρίχιασμα σκεφτόμενος την ιστορία όλων αυτών των χρόνων.
Μαζί όμως με τις μνήμες και τους αθλητές, τρέχει παράλληλα και ο χρόνος μας και εγώ κάπου εδώ πρέπει να αφήσω την Ηλεία και να κατευθυνθώ πλέον προς την Αρκαδία.
Νομός Αρκαδίας: Και φτάσαμε στο κέντρο της Πελοποννήσου, την Αρκαδία. Εδώ οι πραγματικές εικόνες του Φθινοπώρου μας καλωσορίζουν! Κίτρινα φύλλα παντού, τρεχούμενα νερά, πέτρινα σπιτάκια δεξιά και αριστερά. Η χαρά όσων προτιμούν το βουνό από τη θάλασσα!
Είμαστε έτοιμοι για… village hopping! Ξεκινάμε από την όμορφη Στεμνίτσα και τον πύργο του Ροϊλού ενώ θα πιούμε τον καφέ μας στην πλατεία του χωριού στον καφενέ «Γερουσία». Θα συνεχίσουμε για τη Δημητσάνα και το υπερσύχρονο Μουσείο Υδροκίνησης το οποίο προσωπικά με εντυπωσίασε γιατί συνδυάζει απίστευτα το μοντέρνο με το παραδοσιακό ενώ στη συνέχεια θα περιπλανηθούμε στα γραφικά πέτρινα καλντερίμια και θα καθίσουμε για φαγητό σε ένα από τα πολλά ταβερνάκια της περιοχής.
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει να συνεχίζουμε το village hopping ξεκινώντας αυτή τη φορά από την Καρύταινα και το όμορφο κάστρο της «το Τολέδο της Ελλάδας» ενώ πίνουμε τον καφέ μας στο καφενείο του επόμενου χωριού με τις πολλές βρύσες, τη Ζάτουνα. Συνεχίζουμε προς το «κρεμαστό χωριό της Πελοποννήσου», τα Λαγκάδια γνωστό και για τους Λαγκαδιανούς τεχνίτες του και τα υφαντά του και ολοκληρώνουμε το tour μας στη Βυτίνα όπου θα καθίσουμε για βραδινό έχοντας όμως κάνει ήδη τα ψώνια μας, ντόπιο μέλι, ρίγανη και χυλοπίτες.
Tips: Απαραίτητη στάση στη Βυτίνα ο δρόμος της Αγάπης ενώ αξίζει να σταματήσεις για λίγο στο δασάκι της Βυτίνας ή αλλιώς του Όθωνα. Είμαι μαγικό. Αν επιλέξεις να κάνεις και συ village hopping στην ορεινή Αρκαδία υπολόγιζε πως χρειάζεσαι σίγουρα 2 ημέρες για να μπορέσεις να επισκεφθείς χωρίς βιασύνη τα χωριά που πήγαμε και εμείς.
Μέρα 9η: Νομός Κορινθίας
Προτελευταία ημέρα και ο χρόνος πιέζει. Αλλάζουμε και πάλι νομό και κατευθυνόμαστε στη λίμνη Στυμφαλία.
Πρώτη στάση το Μουσείο Περιβάλλοντος της περιοχής, το οποίο με εντυπωσιάζει όσο και το Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα. Δυστυχώς η λίμνη έχει στεγνώσει για τα καλά αλλά για αυτόν ακριβώς το λόγο καταφέρνουμε να την… περπατήσουμε και να βγάλουμε καταπληκτικές φωτογραφίες από σημεία που σε άλλη περίπτωση δε θα ήταν προσβάσιμα.
Η ημέρα μας ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο. Λίγο πιο έξω από τη Νεμέα δοκιμάζουμε φανταστικές ποικιλίες κρασιών στο Semeli winery και περιπλανιόμαστε στις ατελείωτες εκτάσεις αμπελιών.
Tips: Αν θέλεις να ζήσεις την πραγματική εμπειρία συγκομιδής αμπελιών και τη διαδικασία παραγωγής κρασιού, κλείσε διαμονή στις εγκαταστάσεις του Semeli ενώ αν θέλεις να δεις περισσότερα στο Νομό Κορινθίας, κάνε ένα… lake hopping συνδυάζοντας λίμνη Δόξα και λίμνη Στυμφαλία.
Μέρα 10η: Νομός Αχαΐας
Αν και δεν έχει φτάσει ακόμα ο χειμώνας, μια στάση στα Καλάβρυτα είναι απαραίτητη, στο χιονοδρομικό θα επιστρέψουμε με τα πρώτα χιόνια. Περπατάμε στα πλακόστρωτα σοκάκια του χωριού και τα ρουθούνια μας μυρίζουν από μακριά μυρωδιά ψητού κρέατος από τα ταβερνάκια της περιοχής. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς το Διακοπτό, εκεί που ο οδοντωτός περιμένει τους τουρίστες για να τους δείξει πόσο ξεχωριστή είναι η εμπειρία με το συγκεκριμένο τρένο. Η φύση άλλωστε είναι υπέροχη αυτό το διάστημα και οι χρωματισμοί των δέντρων καταπληκτικοί.
Και κάπου εδώ μετά από 10 υπέροχες ημέρες στην Πελοπόννησο γεμάτες εικόνες, χρώματα, γεύσεις, πρόσωπα, κουβέντες και πολλά συναισθήματα ήρθε η ώρα να επιστρέψω στη βάση μου. Τελευταία αλλαγή νομού λοιπόν… Νομός Αττικής. Επιστροφή στην Αθήνα με το μυαλό γεμάτο εικόνες και τη φωτογραφική μηχανή γεμάτη πολύχρωμες φωτογραφίες από την Πελοπόννησο.
