Πιάνει ο Θεός χώμα και νερό και πλάθει τον Αδάμ.
Του φτιάχνει το σώμα, τον λαιμό, το κεφάλι, τα χέρια, τα πόδια, τον κοιτάει εξεταστικά και του φορμάρει και το πουλάκι.
Φου-φου, του δίνει πνοή και τον ζωντανεύει.
Πιάνει ξανά χώμα και νερό κι αρχίζει να πλάθει την Εύα.
Της φτιάχνει το σώμα, τα βυζάκια, τον λαιμό, το κεφάλι, τα χέρια, την περιεργάζεται, και ανάμεσα από τα πόδια, της ανοίγει με το δάχτυλο μια τρυπούλα.
Φου-φου, της δίνει πνοή και την ξυπνά.
Ανοίγει τα μάτια η Εύα, κοιτάει το σώμα της, κοιτάει και του Αδάμ.
- Θεέ μου, του λέει, θέλω κι εγώ να μου βάλεις ένα από αυτό που του κρέμεται αυτουνού!!
- Μη στεναχωριέσαι, κορίτσι μου, της λέει ο Θεός γελώντας. Δικό σου είναι…. Απλώς το έδωσα σε αυτόν τον μ@λ@κ@ να το κουβαλάει!
