To ανέκδοτο της ημέρας

Μέσα στην ζούγκλα ένα μικρό κουνελάκι κάνει βόλτες, όταν ξαφνικά μπροστά του πετάγεται ένα λιοντάρι.
Στην θέα του και μόνο, το κουνελάκι βάζει τα κλάματα.
Ρωτάει το λιοντάρι: – Μα γιατί κλαις ;
– Να, γιατί μια έτσι να μου ρίξεις με το ένα σου χέρι, με σκότωσες!
– Καλά.
Και με λίγο σχοινί δένει το χέρι του πίσω από την πλάτη του.
Το κουνελάκι τον κοιτάει, και μόλις τελειώνει το δέσιμο ξαναρχίζει τα κλάματα.
– Μα καλά, τώρα γιατί κλαις;
– Να, γιατί και με ένα χέρι, μία να μου ρίξεις και πέθανα…
– Άντε κομμάτια να γίνει!
Λέει και δένει και το άλλο χέρι του χέρι.
Όμως εκεί, το κουνελάκι το δάκρυ κορόμηλο.
– Τι έγινε πάλι;
– Κοίτα να δεις, μια κλωτσιά να μου ρίξεις, πάει, πέθανα.
Τι να κάνει το λιοντάρι, δένει και το πόδι του.
Το κουνελάκι όμως συνεχίζει να κλαίει, τονίζοντας στο λιοντάρι ότι και με ένα πόδι ελεύθερο μπορεί να το σκοτώσει.
Τι να κάνει το λιοντάρι, μην μπορώντας να βλέπει το κουνελάκι να κλαίει δένεται έτσι που δεν μπορεί πλέον να κουνηθεί καθόλου.
Το κουνελάκι όμως ακάθεκτο, συνεχίζει να κλαίει με λυγμούς.
Του λέει το λιοντάρι:
– Να σου πω, πραγματικά δεν σε καταλαβαίνω. Έχω δεθεί κόμπος, δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου και εσύ κλαις! Γιατί;
– Δεν είναι τίποτε. Από την συγκίνηση είναι, πρώτη φορά θα γ@μήσω λιοντάρι!