Η δασκάλα είπε στους μαθητές της τάξης της να φέρουν την επόμενη μέρα ο καθένας από μία ηλεκτρική συσκευή από το σπίτι τους.
–Τι είναι αυτό, Τοτέ; Πού το βρήκες, παιδάκι μου; ρώτησε η δασκάλα, ενώ ήδη στο πρόσωπό της ζωγραφιζόταν μία έντονη ανησυχία.
–Το οξυγόνο του παππού μου, κυρία. Εσείς δεν μας είπατε να φέρουμε μία συσκευή από το σπίτι μας; Είπα κι εγώ να πρωτοτυπήσω. Όλοι φέρανε ραδιοφωνάκια και τοστιέρες.
–Καλά, Τοτέ, και ο παππούς σου τι είπε που του πήρες το οξυγόνο; ρώτησε η δασκάλα, με την αγωνία να θέλει να της πετάξει τα μάτια έξω από τις κόγχες.
–Εεεεεεεεεεεεεεεεεεεε! Έκανε ο Τοτός, ρουφώντας τον αέρα προς τα μέσα, για να αναπαραστήσει την αντίδραση του άμοιρου γέροντα που του πήρε ο εγγονός του ξαφνικά τη φιάλη οξυγόνου και πέθανε από ασφυξία.
