Συνηθίζουμε να μιλάμε για τις τάσεις της χρονιάς και να αποφεύγουμε να μιλήσουμε για το απώτερο μέλλον. Πράγμα σοφό και σωστό κατά πολλές έννοιες, καθώς όπως η σύγχρονη Ιστορία έχει αποδείξει, το μέλλον είναι πλήρως απρόβλεπτο. Μέσα σε περίπου 30 χρόνια (1990 – 2020) ζήσαμε συμπυκνωμένες εξελίξεις και αλλαγές στον τρόπο ζωής που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα απαιτούνταν αρκετοί αιώνες. Για αυτό και το να μιλήσουμε για το πώς θα είναι το σπίτι το 2050 (από την έννοια και τη λειτουργία του, μέχρι τις συνήθειες και τις τάσεις) είναι παρακινδυνευμένο. Το να μιλήσουμε όμως για το 2035 είναι πιο ασφαλές.
Με βάση, λοιπόν, τους ειδικούς ας δούμε ορισμένες προβλέψεις και περιθωριακές ιδέες που μπορεί να γίνουν mainstream έως το 2035 και οι οποίες φανερώνουν πιθανούς τρόπους με τους οποίους θα ζούμε τα επόμενα χρόνια, με το σπίτι ως σημείο αναφοράς. Στην κρίση σας…
Παραμονή στις πόλεις
Παρά την υπόσχεση για εικονικά γραφεία και την εξ αποστάσεως εργασία, μέχρι το τέλος της επόμενης δεκαετίας αρκετοί άνθρωποι θα κάνουν περισσότερες από μία δουλειές, και για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους, αλλά και γιατί καμία δεν θα αποτελεί τη μόνιμη απασχόλησή τους. Αυτό θα οδηγεί τους ανθρώπους να κατοικούν κοντά στον τόπο εργασίας τους, κάτι που σημαίνει ότι οι περισσότεροι από εμάς θα ζούμε εντός ή πολύ κοντά σε αστικά κέντρα.
Οι άνθρωποι θα αισθανθούν επίσης την ανάγκη να ζουν σε αστικές περιοχές λόγω των ευκαιριών πρόσβασης σε μια σύγχρονη πλατφόρμα υπηρεσιών που θα είναι δύσκολο να βρεθεί σε περιοχές με λιγότερο πυκνή συγκέντρωση. Έτσι, η επιστροφή στα χωριά θα είναι κάτι που θα αφορά κατά βάση τους συνταξιούχους.
Την ίδια στιγμή, οι πόλεις θα διαθέτουν υπερ-συνδεσιμότητα με τον online κόσμο και το 6G θα οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας σειράς υπηρεσιών υποστήριξης για τους κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων, κάτι που επίσης θα ενισχύσει την τάση για παραμονή στην πόλη.
Συγκατοίκηση και εξωστρέφεια
Εναλλακτικές μορφές κατοικίας και κατοίκησης θα αναζητηθούν ως αντίβαρο των ολοένα ανοδικών τιμών των ενοικίων και της απόκτησης στέγης. Η συγκατοίκηση, η διαμονή σε οικήματα με κοινόχρηστους χώρους και η υποβάθμιση της κουζίνας ως χώρος προετοιμασίας φαγητού αποτελούν μια ισχυρή πιθανότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν συνήθως μόνοι (singles) δεν θα μαγειρεύουν, αλλά θα αγοράζουν φαγητό απέξω, αναδιαρθρώνοντας έτσι τον προϋπολογισμό του νοικοκυριού.
Το ενδεχόμενο ακίνητα που μέχρι πρότινος ήταν για οικιστική χρήση να μετατραπούν σε ακίνητα για ειδικές εμπορικές χρήσεις (εργαστήρια, χώροι εκδηλώσεων) είναι επίσης πιθανό, καθώς θα αποφέρει περισσότερα χρήματα στους ιδιοκτήτες. Αρκεί, βέβαια, κάτι τέτοιο να επιτραπεί από τη νομοθεσία.
Ανάπλαση και νέα σημεία ενδιαφέροντος
Η ανάπλαση νεκρών και υποβαθμισμένων ζωνών στα αστικά κέντρα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Όταν οι επικοινωνίες, η ενέργεια και οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των κατοίκων, ξεχασμένα τμήματα των πόλεων θα μπορούν να μετατραπούν σε ολοζώντανες και παραγωγικές περιοχές. Παράλληλα, η ανάπτυξη αυτή θα δημιουργήσει νέους χώρους εστίασης και ψυχαγωγίας, εκδηλώσεων και συμμετοχής, που παλαιότερα κάτι τέτοιο θα ακουγόταν μόνο ως ανέκδοτο.
www.protothema.gr
